Muhabbet Fedâileri

Isparta’da mevlid okunacak, Hz. Resûlullah’a (asm) mevlid-i şerif.
Sahabelere, Bediüzzaman’a, evliyalara gerekir mi başka tarif?
Mevlidi tertipleyen Yeni Asya’dır veya kurduğu vakıf.
Saidler geliyor, Hamzalar geliyor, Furkanlar geliyor ve Arif.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Isparta ve Urfa taşıyla, toprağıyla mübarek.
Bu müjdeyi Üstadım vermiş biraz düşünmek gerek.
Isparta’da Risâle-i Nur eserlerine vermiş emek.
Urfa peygamberler diyarı melekler dolu melek.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Mevlidde muhakkak salâvat-ı şerife getirilir.
Risâle-i Nur eserlerinden ise dersler verilir.
İsteyen tefekkür eder isteyen beyan eder fikir.
Bugünlere kavuştuk Ya Rabbi sana binlerce şükür.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Isparta denilince aklımıza gelir Bediüzzaman.
Sekiz yıl Barla Üstadıma oldu mekân.
Risâle-i Nurları yazdırır tek dâvâsıydı iman.
Talebeleri ise hizmetinden ayrılmadı hiçbir an.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Barla’nın dağları tam bir tefekkür sahası.
Kur’ân-ı Kerim’dir Üstadımın aynası.
Risâle-i Nur’dadır Asa-yı Musa’sı.
Okudukça nur fışkırmış nurlardır hakikatın manası
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Cennet bahçesi Barla’nın bir kenarı.
Enva-i meyve dikilmiş kimi yeşil kimi sarı.
Misk gibi kokular saçıyor her mevsimin baharı.
Tembellik etme mevlide gel sakın kalma geri.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Tepelice çama çıktım Hilmi Ağabeyimizin bestesi
Gelincik dağına baktım, duyardık o mübarek sesi
Yerin Cennet olsun, camiamızın bir efendisi
Dâvânın sadık dostu, iman başka ne idi dâvâsı
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Barla’nın aşağısındadır Eğirdir gölü.
Gölün kenarından geçer Barla’nın yolu.
Dağlara bak temâşâ et hepsi hikmetlerle dolu.
Gel bu yerlere bak gör ey Allah’ın kulu.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Üstadım sekiz yıl kalmıştı Barla’da.
Şemsiyesi elinde gezerdi yolsuz tarlada.
Hep tefekkür ederdi o yüksek dağlarda.
Yazın yazar, kışın yazar yağmurda ve karda.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Çınar ağacı Üstadımın evinin dibinde.
Çeşmesi hep akar suyu gelir derinden.
Üstadım dağdan iner yırtık ayakkabısı elinde.
Süleyman Ağabey yardımına koşar şimşek çakar kalbinde.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Çam dağında Üstadım ağacın başında.
Bazen olur ki kimse olmaz yanında.
Casuslar ise gece gündüz peşinde.
O ise sabaha kadar zikreder kalbinde.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Derede gezerlerken otururlar bir ağacın altında.
Günlerce aç küflenmiş biraz ekmek yanlarında.
Süleyman Ağabey dolaşır kimse görmez yakında.
Üstadım başını kaldırır koca ekmek ağacın dalında.
Üstadımın mevlidi var. mevlide gel mevlide.

Üstadımın evi Isparta’da müze yapılmış.
Mevcut olan eşyaları dolaplara asılmış.
Yamalı elbiseleri var elbiselerin rengi bozulmuş.
Dünyalık servetinin hepsi, ama hepsi o imiş.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Mahallenizde her hafta dersleri kimler yapar?
Sen dâvâna koşmazsan senin dâvâna kimler koşar?
Mevlide kimler katılırsa muhakkak kârlı o çıkar.
Katılmayan kardeşler keşke deyip geri bakar.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

İmanın nuruyla içinizdeki meşaleyi yakın.
Başınızı kaldırın etrafınıza bakın.
Kimler nerelere gitmiyor ki sizin yolunuz daha yakın.
Mevlidde kardeşlerle kucaklaşıp selâmlar çakın.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Biraz nefsimizin hortumunu bükelim.
İmanın nuruyla nefs-i emmareyi delelim.
Her yerde kardeşler gelir kardeş ve ağabeyleri görelim.
Ama nerde olursak olalım muhakkak mevlide gelelim.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Barla’da şubemiz var Yeni Asya hizmet yeri açmış.
Sizlere müjde Çam Dağı’ndaki yerleri almış.
Ben Sami Ağabeyden duydum yol dağın eteğine varmış.
Yardımlarımızı yapalım bize söylerler kaça alınmış.
Üstadımın mevlidi var, mevlide gel mevlide.

Sakın ha benim gibi tembellik yapma.
İşim var diye vazifeyi başkasına atma.
Birkaç kişiyi sen de götür zamanı boşa satma.
Sen de bana de ki: Lâfzı fazla uzatma.
Uzatmam, yalnız sen de mevlide gel mevlide.

Ya Rab bu cemaatin duâlarını sen kabul et.
Zatına iman etmişiz Hz. Resulullah’a olmuşuz ümmet.
Ecelimiz geldiği zaman alırsın bizdeki emanet.
Affınla, merhametinle, şefkatinle bizi affet.
Âmin.

TEVFİK BOZ