Merhaba asırlar öncesi;
Merhaba asırlar öncesindeki huzur yılının huzuru;
Merhaba asr-ı saadetin saadeti;
Merhaba gülizârın gülü;
Merhaba yüzü suyu hürmetine kainat yaratılan, merhaba...
Ve merhaba Ey Sevgili Resul...
Ben...
Ben herhangi biri... Seni göremeyen herhangi biri... 2004'den herhangi biri...
Gördüğü her gülü, her güzelliği SEN sanan ve her gün binlerce kez
SENı gördüğünü sanan herhangi biri...
Ne kelimelerin, ne kağıtların, ne kalemlerin, ne zamanın, ne de aklın seni anlatmaya yetmeyeceğini bile bile SENı anlatmaya kalkan herhangi biri...
Ve bu gün...
Asr-ı saadetten, huzur yılından yüzyıllar sonra, huzursuz, saadetsiz ve gülizara, güle, nura, SANA hasret geçen 1400 yıldan herhangi bir gün...
Yapmacık, samimiyetsiz, mutsuz herhangi bir gün... Her şey yapmacık... Çiçekler bile, sevgi bile, insanlar bile... Ve her şey, her yer, herkes hasretli, hasret kokuyor... Bekleyiş var... Güle, huzura, saadete, mutluluğa, SANA...
Herkes, herşey bekliyor... Bak ne diyor şair:
"Yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım"
Biz SENı bekleyen 14 asırız... Biz SENı bekleyen milyonlarız... Biz SENı bekleyenleriz yağmur... Kimi bağırır, kimi küçük bir çığlık gönderir (benim gibi) kimi susar, kimi ağlar... Ama herkes bekler... Herkes bekliyor... Sussa da, bağırsada bekliyor...
Çatlamış toprakların yağmuru beklediği gibi... Çatlamış kalbler nuru bekliyor... Rüzgarın önüne kapılmış nice yaprak, kendini akıntıya kaptırmış nice kayık kurtarıcısını bekliyor.
Aslında bu kağıtta milyonların hasreti var. Hepsi hasretini sessiz bir çığlıkta gönderiyor sana... şükranları iletecek bir Fatiha ve salavat demetiyle birlikte...
Bir sessizlik hakim dünyaya... Makinelerin ve makineleşmiş milyarlarca insanın manasız gürültülerinin sessizliği... Fırtına öncesi denizin kadife kadife olan durgunluğu gibi... Sonsuz Rahmet öncesi gürültü sessizliği... Bekleyişlerin gönderildiği sessiz çığlıkları boğan sessizlik... Milyonların -her damlası acıyla yoğrulmuş olan- gözyaşlarını daha da çoğaltmak için sahte sahte kurulayan sessizlik...
ışte huzur, yağmur, gül, biz seni bekliyoruz... Rahmet ve nur yüklü duanı bekliyoruz... duaların gelsin ki dinsin gözyaşları... Asırlar öncesi Mekke ve Medinede dindiği gibi...
Medine gözcüleri nasıl sevinmişti SENıN ve Arkadaşlarının geldiğini görünce... Biz de öyle sevineceğiz dualarının geldiğini görünce...Rabbin huzurunda zaten saydam olan yüreğimizi elimize alıp dolaşacağız önce, öyle çıkacağız mahşerde RABBıN ve SENıN huzuruna, duan ve şefaatin gelince... Duanın rahmeti ve nûruyla yüklü yağmur damlaları çatlamış toprakları yeşertince... Rabbim ve Sen bizden razı olunca... Biz olmamız gerektiği gibi, insan gibi olunca... Sana, emeklerine, Kur'an-ı Kerîm'e ve Rabbimize layık olunca... Rahmet ve nûr yüklü duan gelince... Duanla yüklü rahmet bulutları, yağmur damlaları gelince...
Ama Rahmet yakındır değil mi? dualarının gelmesi yakındır değil mi?.. Bulutları dualarınla katmer katmer olması yakındır değil mi?.. Yüreklerin nûr dolu yağmur damlalarıyla yıkanması yakındır değil mi?
Gök yüzü bulutlanmış!!! Rahmet mi geliyor? Katmer katmer olmuş bulutlar dualarının nuruyla mı yüklenmiş?.. Her damla bir gül mü?
Umut mu? Müjde sayalım mı bunu? Kurtulduk sayalım mı? Özlem, hasret sona mı erdi yoksa?!! Hiç biter mi böyle hasret? Huzura, saadete güle, SANA olan hasret biter mi?
Hiç bitmesin Rabbim bu hasret!!! Bizi bu güzel hasretten mahrum bırakma Rabbim!!!
Çünkü SENıN hasretin bile güzel Resûlullah... Hasretin bile!!!
