Ağlıyor bak, yalnız ve çaresiz boynu bükük Filistin
Hiç böyle olmamıştın yoksa bizden ümidi mi kestin?
“Medeniyyet”lerin bilmem ne bombasıyla yanan Gazze
Senin için, dualarda ağlayanlar var inan bize
Kalbine sığmayan acıdan dudağı titreyen çocuk
Utanın, onun oyuncağı kan köpüğünden baloncuk
Babanın, ananın ve bebeklerin karışmıssa kanı
Parçalamaz mı yürekleri? Eğer insansa bakanı
ınsanı ve insanlığı diri diri enkaza gömer
O geldi, asrı saadete kavuştu hazreti Ömer
Merhameti getiren peygamberin en mazlum ümmeti
Hor görülen emanet canının, cennet olsun kıymeti
Ekmek yok, su yok, ama korkudan açlığı unuttun mu?
Öksüz ve yetim, üstelik bir de kurban eli tuttun mu?
Ortadoğu’nun ortasında bahar görmeyen çiçekler
Teselli; Reyhan’nın bahçesinde çiçekler sizi bekler
Katil, cani ve zalim bilmem ki daha başka ne denir?
Ölen annesini emenin, hesabı nasıl ödenir?
Mazlum dedenin zalim torunu, nedir derdin ısrail?
Kitabında yazmıyor muydu? Sur’a yakındır ısrafil
ışte, kınamayanın iki yüzlülüğünü gördün ya
Zalime ve haine hep kar, mazlumlaraysa kör dünya
Gözün kulağın ne işe yarar, güneşi gömen batı?
Haydi söyle, güneşe eş olmak mı ayın kabahatı?
Ey Akdeniz; sen de komşun gibi artık yarılmaz mısın?
Sana sırt çeviren “cömert” Nil’e gayri darılmaz mısın?
Biçareye çare siz , çaresiz ağlayan var bunu bil
Yapılacak şey kalmadıysa, son umudun mu ebabil?
Kenan ÇOLAKER
Eskişehir -Han
