Ailemizin gazetesi Yeni Asya 39. yıla girerken, ben de âcizâne olarak Nur hizmetiyle tanışmamın 40. yılına girmiş oluyorum.
O günlerde 16 yaşında bir genç olarak okumaya başladığım bu gazete ile geliştim, olgunlaştım; sonra çocuklarım bu gazete ile büyüdü. Ailece hayatımızda her dâim bir pusula, bir rehber oldu. ınşallah bundan sonra da torunlarımın gazetesi olmaya devam edecektir.
Herkesçe malûmdur ki Yeni Asya, ıman ve Kur’ân dâvâsının nâşiri, Hürriyet ve Demokrasinin savunucusu ve Nur cemaatinin de yegâne gazetesidir.
Bu mevzû üzerinde fazla durmayacağım. Zirâ her yıl dönümünde fedâkâr Yeni Asya yazar ve okuyucuları tarafından dile getirilmektedir.
Asıl üzerinde durmak istediğim; bir okuyucu olarak çok beğendiğimiz bu gazetemiz için ne yapabiliriz? Biz, hep yılda bir kere hizmetlerini hatırlayıp, sonra da hayatın seyrine mi bırakacağız?
Evet, kusura bakılmasın açık söyleyeyim, gücüme gidiyor ağabeylerim, kardeşlerim, dostlarım… Bir zamanlar “Bir lahana yaprağı kadar da olsa bir gazetemiz olsaydı” diyorduk. Allah’a şükür, dört dörtlük bir gazetemiz oldu. Ancak ne yazık ki tirajı hak ettiği yerde değil.
Dinimize her gün hakaret edip, ıslâmî örf ve âdetlerimizle alay eden, aldatan eşlerin hikâyelerini sayfa sayfa yayınlayan gazetelerin tirajını gördükçe kahroluyorum. Aile müessesinin temeline dinamit koymaya çalışan bu gazetelere bence verilecek en iyi cevap, bu gazeteleri almamakla boykot etmek değil midir? Peki bu konuda çevremizi ne kadar aydınlatabiliyoruz? Kaç tane yakınımızı bu konuda uyarabildik?
Ben Nurcuyum, ben dindarım, ben demokrat ve hürriyetçiyim diyen herkese soruyorum; Yeni Asya’dan ne zarar görüyorsunuz? Süt gibi ak pak olan bu tertemiz gazeteyi sırf siyâsî mülâhazalar ile evimize koymamanın veya çevremize tavsiye etmemenin mânevî mesuliyetini düşünebiliyor muyuz acaba?
Son olarak fedakâr, saygıdeğer gazetemiz okuyucularına da bir hatırlatmada bulunmak istiyorum: ıman ve Kur’ân dâvâmızın, nur dâvâmızın yegâne nâşiri olan Yeni Asya’mızın tanıtımındaki gayretimizi sadece bir günle sınırlı tutmayalım, yıl boyunca gayretimizi gösterelim.
Meselâ kendi kendimize “Her gün bir Yeni Asya almak zorundayım” diyebilmeli ve her gittiğimiz yere gazetemizi üzerimizde taşımalıyız. Bence bundan daha güzel tanıtım olamaz, göğsümüzü gere gere Yeni Asya okuyucusu olduğumuzu gösterelim. Peki bu nasıl olacak?
Meselâ, Yeni Asya’nın bayilerde bulundurulmasını teşvik için, mümkünse gazetemizi bayilerden almaya çalışmalıyız. Bayilerde bulunmayan bir gazetenin satışı nasıl artabilir anlayamıyorum?
Ayrıca, Yeni Asya’yı okuyan esnaflarla ilişkilerimizi güçlendirmeli; mümkün olduğunca alışverişte onları tercih etmeliyiz. Memurlarımızın masalarında, işçilerimizin ceplerinde ardamarını çatlatacak kadar müstehcen olan gazeteler bulundurulurken; namus ve ahlâk timsâli Yeni Asya’yı niçin saklayalım? Bunun için her gittiğimiz yerde gazetemiz de bizimle birlikte olmalıdır.
Yeni Asya, her ne kadar Nur Cemaatinin gazetesi ise de aynı zamanda bir aile gazetesidir de. Bu bilinci topluma aşılamalıyız. ınşallah torunlarımıza bayrağı devrederken, yüz binleri aşmış bir tiraj ile devretmiş oluruz.
Gayret bizden, muvaffakiyet Allah’tan. Bu vesile ile Yeni Asya’mızın 39’uncu yıldönümünü kutlar, ilk sayısından son sayısına kadar bunda emeği geçen herkese şükranlarımı bir borç bilirim.
ıbrahim Sayan
