Muhabbet Fedâileri

Ata Hoca son derece orijinal bir hatıra anlattı.

Bediüzzaman'ı Erek'te ziyaret eden yaşlı bir amca kendisine şöyle
anlatmış:

Biz köyümüzde bir grup insanla birlikte Seyda'yı ziyarete gittik.

Seyda bize çok şeyler anlatmıştı. Fakat bir meselesi hiç aklımda
çıkmıyor. Demişti ki: "ben eski Said'in yeni Said'e dönüşeceği zaman çok
farklı haletler yaşadım. Bazen kendimi çok değişik âlemlerde
buluyordum. Bir seferinde karanlık ve dehşet bir vadiye atılmıştım.

Her taraf karanlık hiçbir yer görmüyordum. Olduğum yerde kala
kalmıştım. O vadiyi geçmem gerektiğini biliyordum. Tam o hengâmede bir
ses işittim. Birisi bana sesleniyordu.

"Vara xali xeyi Şarani" (Şarani dayına gel) sesin geldiği tarafa doğru
meylettim. İmam-ı Şarani'yi gördüm, elimden tuttu o vadiden çıktık."

Ata hoca daha sonra Şarani hazretlerinin soyunu takip etmiş ve soyunun
Üstad Hazretlerinin annesi tarafından Hz. Hasan'a dayandığını, böylece
gerçekten İmam Şarani Hazretlerinin Üstadın dayısı olduğunu tespit
etmiş.*
İmam Şarani kimdir?

Asıl adı Abdülvehhâb bin Ahmed bin Ali el-Hanefî'dir. Saçlarını
uzattığı için "Şa'rânî" (saçlı) lakabıyla tanınır. 1492'de Mısır'da
doğdu, 1565'te vefat etti. Tahsilini Kahire'de tamamladı. Başta
tasavvuf olmak üzere, akâid, fıkıh, ansiklopedi, gramer ve tıbba dair
eserler telif etti. Eserlerinde tekke ile medrese ilminin uyumlu bir

terkibini yaptı. Dört mezhebin birleşen ve ayrılan taraflarını ele
aldığı, birden fazla mezhebin hak olduğunu, bütün hak mezheplerin aynı
kaynaktan beslendiğini açıklayan ve "Mîzân-ı Şa'rânî" diye
isimlendirilenen kitabı, bilinen en meşhur eseridir.