Yusuf’un (as) gömlekleri
“Ahsenü’l-kasas olan kıssa-i Yusuf Aleyhisselâmı…”
(23. Mektub)
“Demek, iman tevhidi, tevhid teslimi, teslim tevekkülü, tevekkül saadet-i dâreyni iktiza eder.”
(23. Söz)
I- Uydurma kanlı gömlek
ardeşleri kuyuya atmıştı Yusuf’u (as). Kendisine en yakın sayılan kardeşlerinden böyle bir kötülük görmüştü. Kardeşleri ise babası Yakub’a (as) “uydurma kanlı gömleği”ni götürmüşlerdi. Yakub (as) ise anlamıştı. Neylersin, “sabır” demişti Yakub (as)… “Bana düşen ancak güzel bir sabırdır” Çünkü “iman tevhidi, tevhid teslimi” iktiza ederdi.
Kuyudaki Yusuf’a (as) gelince… Hiç çırpınmamıştı, bağırmamıştı… Çünkü iman etmişti. “ıman tevhidi” iktiza ederdi. “Bir”i vardı. O kuyuda bile onu gören, onu işiten Biri. Yusuf (as) teslim olmuştu. Çünkü “tevhid teslimi” iktiza ederdi.
şu âhirzamanda da ortalık kuyulardan geçilmiyor. Bilerek veya bilmeyerek sevdiklerimiz, hatta bizzat kendimiz, kendi nefsimiz uydurma planlarla bizleri kuyulara düşürüyor. Duâmız o ki, Rabbimiz bize de Yusuf (as) tevekkülü ve Yakub (as) sabrı versin…
II- Arkadan yırtılan gömlek
Yusuf (as) kuyudan köle olarak çıkarıldı. Ne gam! O zaten Mâlikü’l-Mülk’ün memlûku idi. Mısır’da azîz bir Azîz’in evine geldi. Yusuf’un (as) güzelliğine vurulan Züleyha’nın teklifinden Rabbine sığındı Yusuf (as), Rabbinden yardım diledi. Çünkü iman etmişti. “ıman tevhidi” iktiza ederdi. Nefsinden, nefsânî olandan kaçtı Yusuf (as). Gömleğinden tutsa bile, o kadar yakınlaşsalar bile o günahın câzibesine kapılmadı. Çünkü “tevhid teslimi” iktiza ederdi. “Arkadan yırtılan gömleği” onu aklasa bile yolu zindana düştü. Zinâdan zindana kaçmayı kabul etmişti Yusuf (as). Çünkü “teslim tevekkülü” iktiza ederdi.
Bugünün bol günahlı ortamlarında Allah hepimize Yusuf teslimiyeti nasip etsin. Ki nefsimiz istediği halde ve günahın yanı başında olmamıza rağmen kurtulalım. Bazı zaman zindanları, küçük görülmeyi, başarısızlığı tercih edebilelim cazip günahlara bedel…
III- Yakub’un (as) kokusunu duyduğu gömlek
Yusuf (as) yıllarca zindanda kaldı. Yıllar sonra Allah ona verdiği ilimle onu zindandan çıkarttı. Mısır ülkesine azîz eyledi. Derken kıtlık vesile oldu. Kardeşleri çıkageldi. Tanımadılar Yusuf’u (as). Yusuf (as) onların oynadığı kötü oyuna bedel, izn-i ılâhî ile sonu hayırla biten bir oyun oynadı.
Sonra Yakub’un (as) üzüntüden görmez olan gözlerine şifa olsun diye gönderdi gömleğini… Yakub (as) bu gömleğin ve oğlunun kokusunu aldı tâ uzaklardan. “Yakub’un (as) kokusunu duyduğu gömlek”le beraber Yakub (as) ve oğulları Yusuf’un (as) yanına vardılar. Ne mutluluk!
Çünkü “iman … saadet-i dâreyni iktiza eder”di.
Bugünün mutluluk peşinde koşan insanına ne kadar önemli bir mesaj veriyordu çağlar öncesinden Yusuf (as), ve on dört asır öncesinden Kur’ân…
IV- Ve Yusuf’un (as) tercihi
“ıman … saadet-i dâreyni iktiza eder”di. Oysa Yusuf’un (as) bu dünyası saadetle doluydu. Bir taraf eksik mi kalmıştı yoksa? Hâşâ!
O bu dünyadaki fanî saadetlerin hiçbirine kanmadı, böylece uydurma kanlı gömleği tercih etmedi, arkadan yırtılan gömleği de tercih etmedi. Hatta babasının kokusunu duyduğu o mübarek gömleği bile tercih etmedi.
Çünkü hemen sonra Yusuf’un (as) tercih ettiği gömlek başkaydı. Düğmesiz, çizgisiz, düz beyaz…
Çünkü “iman … saadet-i dâreyni iktiza eder”di.
Not: Yusuf Sûresi’nden ve başlangıçta 23. Söz’den iktibas ettiğim cümleden nefsime almış olduğum bir dersi paylaşayım istedim. Kusur ettimse bana aittir. Güzellikler ise Kur’ân’a aittir…
ahmetahir@gmail.com
AHMET TAHıR UÇKUN
18.02.2009
