Guzel bir konu,
Ilk aklima gelenler sunlar oldu;
Vehim, olmayan birseyi var olrak kabul etme manasina geliyor. Hani Otuszuncu Soz'de, Insan'in ene'sini, arz'in ustunde vehmedilen enlem ve boylam cizgilerine benzetiyor ya... Bu acidan bakildiginda vehmedebilmek kesinlikle kotu birsey degil. Insan`in hakikate ulasmasinda cok buyuk bir yardimci. Fakat vehm'in hakikat ile iltibas edilmesi firavunlasmis eneleri netice veriyor. Burasini da dikkatten kacirmamak gerekiyor.
Ilham ve Vehim arasinda bir ozdeslik yok gibi. Yani birisi elma birisi armut cinsinden. Soyle;
Bu arabayi "ben" kontrol ediyorum, oyle ise bu mukemmel kainat sistemini de kontrol eden birisi olmali,cunku hep hareket halinde ve hicbir dengesizlik olmuyor. Bu sonuca ulasirken, "ene"min sahibi kendim gibi davranarak (yani vehmederek) hakikate ulasmakta bunu bir arac olarak kullaniyorum. Iste bu surecte benim dunyama acilan manalar ilhamdir.Yani vehim bir arac, bu vehmin sonucunda(fiili duanin sonucunda) halk edilen manalar ilhamdir. Yani "ben calistim" "ben dusundum" ve "ben bu manalari olusturdum" kanaatine ulasirsam, vehmimi hakikat olarak (yani kendime sahip oldugumu) iddia etmis olurumki, bunun hicbir gercekligi yoktur.
Degerli mutalaalarinizi beklerim.