Muhabbet Fedâileri

Bediuzzaman bir Tarikat şeyhi değil ve kendisi şu sözleri söylemiş “ Zaman tarşkat zamanı değil, belki îmani kurtarma zamanıdır. Tarıkatsız Cennete gidenler çoktur; îmansız Cennete giden yoktur”.

Bu sözün söylendiği zamanki dünya şartları son derece önemlidir. Bu söz 20. yüzyılın ilk yarısında söylenmiştir. Bilindiği gibi, 19. yüzyıl ve 20. yüzyılın ilk yarısı pozitivist ve materyalist düşüncenin egemen olduğu yıllardır. Pozitivizm ve materyalizm bu yüzyılın insanlarına, insanlığın ulaştığı son nokta olarak takdim edilmiş, din ve metafizik düşünce adeta öcü olarak gösterilmiştir. Doğu Avrupa ülkelerinde komünizm Bati Avrupa ülkelerinde materyalizm, insanlığı ateizme sürüklemiş ve insanoğlu Allah'ın evinden kaçmıştır.

Bizim ülkemiz de 19. yüzyıldan itibaren bu rüzgarların etkisi altında kalarak ateizmin eşiğine kadar gelmiştir. Din, devlet eliyle toplum hayatının dışına itilmiş, dine ve dindarlara adeta ölümünü bekleyen vebalı hasta gözüyle bakılmıştır. ınananların böylesine horlandığı bir ortamda elbette yapılacak tek şey ınsanların imanlarını kurtarmaktır. Tekke ve tarikatların bile kapatılıp hizmetten men'edildiği bir ortamda insanlara götürülebilecek en önemli din hizmeti, imandır. Böyle zamanda en kutsal dava, imanı kurtarma davasıdır. Aslında o devrin eli kalem tutan ,sufî müelliflerinin yaptığı da o istikamettedir. Nitekim ısmail Fennî Ertuğrul gibi sûfî bir müellif Maddiyyûn Mezhebinin ızmihlali, Hakikat Nurları ve Küçük Kitapta Büyük Mevzular adlı eserleriyle; Filibeli Ahmed Hilmi, Maddiyyûn Meslekinin Dalaleti adlı eseriyle buna çalışmıştır.

Tasavvuf, ıslamî hayatın zirve noktasıdır. ımanın ihsan kıvamında yaşanmasıdır. ımanın tehlikede olduğu bir dönemde böyle bir sözü, özellikle genç ve entellektüeller için son derece makul görmek gerekir. O günün öncelikli konusu iman idi. Ama bugün bütün dünyada yeniden dine ve ıslam'a dönüşün hızlandığı bir dönemde tasavvuf ve tarikatların önemini görmezden gelip karşi çıkmak yanlış olur. Bu görüşün sahipleri tasavvufa karşı değillerdi. Yaşadıkları dönemin öncelikli konusunun tasavvuf olmadığı inancındaydılar. Onlar bugün yaşasaydı, gelişen şartlar çerçevesinde tasavvuf öncelikli hizmetlere ağırlık vereceğini sanıyorum. Nitekim bugün geniş bir kitleyi yönlendiren saygın bir hocaefendinin yazılarında tasavvuf öncelikli konulara ağırlık verdiği görülmekte, çevresindeki gençlere de tasavvuf öncelikli tavsiyelerde bulunduğu duyulmaktadır. Bu bakımdan bu sözü söylendiği devir için doğru ve geçerli görmekle birlikte, bugün için geçerli olmadığını düşünüyorum.

1960 ile 1998 yılı arasında ıslamiyet ülkemizde okadar güzel gelişmiştirki, ayrı ayrı cemaatlerın ve tarikatlerin yaygınlaştığını görüyoruz. Nice ıslami televizion kanalları, dergileri ve Gazetelerinin yasaya uygun bir şekilde yayın yaptıklarını görüyoruz, işte böyle bşr zamanda cıkıp da şimdi tarikat zamanı
değil iman kurtarma zamanı demek yanlşı olur sanırım öyleki ülkemizde Başbakanlık ve Cumhurbaşkanlığı yapmış bir şahsiyetin tarikata mensup olduğu herkezce malumdur.

Birde yukarıda Bediuzzamanın söylediği bu sözün diğer bir boyutu şu sanırım, bilindiği gibi Bediuzzaman’ı mahkemelere hapislere sokan “tarikatçilik” tir. şimdi soruyorum size şayet bizi böyle bir duruma getirseler, yani mahkemeden mahkemeye koşturtsalar, kim bilir bizler ne diyeceğiz, acaba Hz. Bilal-i Habeşi gibi olabilirmiyiz? Yoksa dinimizi haşa inkarmı ederiz? Allah-u Teala bizi kazanamayacağımız imtihanlara tabi tutmasın.

Bu konu ile ilgili Fethullah Hocaefendiye bir soru sorulmuş bu soru üzere Hocaefendi Fasildan Fasila adlı eserin 1. cildinde iki şikli cevabı veriyor.

ıkinçi şikki aynen şöyle: "Bu söz belirli bir devreye aittir ve bizim düşüncelerimizi aşan bir derinlik ifade eder. Bu hususta şu mulhaza gözetilmiş olabilir:
O dönemde tarikatlar yakın takibe alınmıştı. Zaten nurlardan (Risale-i Nur lardan) dolayı tarassut edilen (gözetlenen) bir insan, bir de tarikatçilik vehmiyle (Yersiz korkuyla) mi durumunu ağırlaştırsaydı? Kaptanın gemisindeki tayfayı koruması gibi Bediüzzaman da cemaatini koruma ve kollama durumundaydı. Yoksa, Efendimizin tavsiye etmiş olduğu züht ve takvayı esas alan tarikatlara Bediüzzaman gibi engin ve ledünnî birisinin karşı olması asla düşünülemez."

Bediuzzaman’ın şu sözlerine bir açıklık getirelim. Mektubat’ın 5. Mektubunda şöyle geçiyor.

--„...Ekmeksiz insan yaşayamaz, fakat meyvesiz yaşayabilir. Tasavvuf meyvedir, hakaik-i ıslamiye gidadir...“

Bedîuzzaman tarikatı meyve, tarîkat erbabının ise tarikatı maksada götüren yol olarak görmesi birbiriyle çelişkili değildir. Sadece bakiş açılarının farklılığından kaynaklanan yorumlardır. Bilindiği gibi tasavvufun iki boyutu vardır. Bunlardan biri tahalluk; yani eğitim ve terbiye, diğeri tahakkuk; yani ma'rifet ve bilgidir. Tarik erbabi tasavvufun eğitim boyutuna bakarak onu mutlak hakikata götüren bir araç olarak görmektedir. Bedîuzzaman ise Tasavvufun tahakkuk tarafina; marifet ve bilgi tarafına bakarak onu meyve olarak değerlendirmektedir. Çünkü tasavvufun gayesi insanı gerçeğe erdirmek ve marifet meyvasına ulaştırmaktır.

Kısaca şöyle diyebiliriz Tasavvuf insanı gıdalı bir şekilde marifet meyvasına ulaştıran bir vasıtadır.

Hürmetlerimle......

Sultan kardes tepkiler tabiki olacak gayet normaldir bu zaten 1400 küsür seneden beri böyledir....

Sahib-i seri’at aleyhi ve alihi ekmel-üt-tahiyyet efendimiz'in tek derdi iman ve tevhid idi yani bu yeni bir problem degil...

Tarikat konusu Risale ve Bediuzzaman hz. isinginda anlatilmisti bu forumda... sadece bir satiri alayim o konunun icinden Bedizzaman hz. mektubatinda söyle buyuruyor:

Tarikatte hissesi olmayan ve kalbi harekete gelmeyen, bir muhakkik âlim zat da olsa, şimdiki zındıkların desiselerine karşı kendini tam muhafaza etmesi müşkülleşmiştir.

http://www.muhabbetfedaileri.com/viewtopic.php?t=980

Tasavvuf konusu çok genişdir iki üç yazı ile anlatılmaz tabiki iki üç yazı ile red edilemez...,

Kur'an-ı Kerim'in tebliğcisi, kamil insanın en yüce örneği Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.) şu iki görevi yerine getiriyordu: Müslüman toplumun devlet reisliği, dini liderlik. Dini liderlik de iki kısımda mütalaa edilebilir: Dinin fıkıh kısmıyla ilgili liderlik, dinin mistik kısmıyla ilgili liderlik. Islam dünyasında ortaya mistik-deruni hayata, ruhani fikir ve hareketlere tasavvuf adı verilmektedir..

Mistisizmin özellikleri hakkında Bursa Uludağ ılahiyat Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Mustafa Kara “TASAVVUF VE TARıKATLAR” adlı eserinde genişce bilgi bulabilirsiniz.. Bu değerli eser “Dergah Yayınları” tarafından yayınlanmıştır. Karadeniz Teknik Üniversitesi Rize ılahiyat Fakültesi Öğretim Üyesi Dr. Zafer Erginli’nin hazırladığı “Tasavvuf Tarihi ve Felsefesi” başlığı altında ders notlarında mistizim konusu vardır ve ıslamdan önce mistizimin nasıl ve kımler tarafından benimsendiği geniş bir şekilde izah edilmiştir.

Ders Notlarından bir parca,

“Mistisizm dinler arasında akıp giden büyük bir ruh nehridir.” Çünkü insanın yaratılışında mistik ihtiyaçlar bulunmaktadır. Yeryüzünde dinsiz bir topluluk olmadığı gibi, mistik tarafı, ruhani hayatı bulunmayan bir din de yoktur. Zaten köken itibariyle Latince olan mistisizm kelimesinin kökünde gizli olmak, dilsiz olmak, konuşmamak, dudakları ve gözleri kapamak manaları vardır. Mistik düşüncenin temelinde ilahi bilgi ve gizli tutulması gereken sırlar vardır. Bu nedenle bu bilgiyi nesilden nesile aktaran tarikatlar ortaya çıkmıştır.
Mistik düşünce tarihi gelişimi itibariyle derin psikolojik tahlillerle içiçe olduğu gibi doğrudan veya dolaylı olarak bir çok dinî meselelerin de içinde olmuştur. Ferdi tecrübelerden, kendi kendini hipnotize, telepati ve telekinezi (maddeye tasarruf), sihir ve büyüden vecd ve istiğraka kadar geniş ve derin bir saha ile ilgili bilgiler mistisizmle iç içedir.
Mistisizmin amacı hakikatı bulmak, Allah’a ulaşmak, kurtuluşua ermektir. Bu amaca ulaşmak için her toplum kendi mistikdüşüncesi doğrultusunda pransipler ortaya koymuş, zamanla bunlar ekol haline gelmiştir.
Her kültürün bir mistik boyutu olduğu hesaba katıldığında tasavvuf ıslâm mistisizmi veya ıslâm’ın mistik boyutu olarak adlandırılabilir. Tasavvufun konusu ise genel anlamda Allah, varlık ve insandır. Cenab-ı Hakk’ı sıfat, şuun ve fiilleriyle tanımaktır (marifet-i ilahiyye). ınsanın ruh ve nefs itibariyle yapısı, ruhun tasfiyesi, nefsin tezkiyesi ve ahlakın yüceltilmesi de tasavvufun konusudur.


Prof. Dr. Mustafa Kara’dan biz birkaç örnek:

1. Mistisizmde belli oranda gizlilik vardır. Mistik hareketler tam değilse bile belli bir oranda gizlilikdir.
Her konu herkese söylenmez. Belli şeyler belli makamlara gelmiş olanlara söylenir.

2. Maddeye karşı tavır vardır. Bunun için bir adı da zühd'dür, perhiz'dir. Dünya, eşyaya karşı tavır almadır. Manayı, içi, batını aramaktır. Çünkü madde sürekli değildir, insanı tatmin etmez.

3. Mistisizm yaşanan bir haldir. Teoriden çok pratiktir. Bütün boyutlarıyla bu hali anlayabilmek için yaşamak tadmak gerekir. Dıştan tarifle anlatılması mümkün değildir. Bu yaşanan halin herkese anlatılmaması konuya tabii bir gizlilik getirmiştir.

Mistsizm sadece islam dininde değil diğer semavi dinlerde bile mevcud idi..
Mistik düşünceler açısından dünya düşünce tarihinde bakıldığında bir çok ülkede bunun örneklerini bulmak mümkündür. Bunların başında bugün bile ilim adamı ve araştırıcıları hayretlere düşüren Uzakdoğu mistisizmi gelmektedir. Brahmanizm, Budizm, vedalar ve nirvana anlayışı çok derin mistik tahlil ve metodları ihtiva etmektedir.

Mısır'da Hermes'in çileye dayanan metodu, ıskenderiye'de yeni eflatunculuk, Yunan düşüncesinde Pisagor, nihayet Musevi ve ısevilerin dini düşünceleri içinde gelişen mistik temayül ve tarikatlerin hepsi konu ile ilgilidir. Diğerleri bir tarafa sadece Hıristiyan mistisizmi, manastır ve tarikatlar tarihi tasavvuf tarihi kadar zengin ve muhtevalıdır..

Dinler ve sistemlerin ortak özelliklerinden bir tanesinin mistsizm olması, bütün mistik cereyanların aynı olmasını gerektirmez. Mistisizm her dinin temel felsefesi doğrultusunda gelişme göstermiş, dolayısıyla mistik akımlar arasında farklar meydana gelmiştir.

Mesela René Guénon (öl 1951) ıslam tasavvufu ile Batı mistisizmi arasında farkları araştırmış ve özetlemiştir... bu özeti yukarıda ismini verdiğim eserde okuyabilirsiniz...

Tarih boyunca bütün mistik hareketler, özellikle ilk ortaya çıkışlarında cemiyetten tepki görmüştür. Batı mistisizminde Leuba'nın tenkitleri meşhurdur. Bu tepkilere mistiklerin verdikleri cevap şu cümle ile özetlenebilir: Mistik olmayan mistik olanı anlayamaz. Bunun ıslamdaki ifadesi şöyledir: "Men lem yezuk lem ya'rif " (tadmayan bilmez)..

Hz. Pezgamberimiz (s.a.v.) yukarıda yazdığım gibi üç türlü liderlik şahsında toplamış ve irtihaline kadar tek başına icra etmiştir. Ondan sonra ise gerek ıslam aleminin genişlemesinden dolayı çoğalan problemler ve gerekse insanların yetersizlikleri sebebiyle bu üç vazife tek kişi yerine üç şahıs (veya zümre) arasında taksim edilmek zorunda kalıncaktı. Hz. Peygamber'in devlet liderliği müslüman devlet başkanına, dini liderliği zahir ulemaya ve ruhi liderliği de daha sonra sufiye ismini alacak olan şahıslara tevdi edilmiştir.(bak. Abdulhakim Arvasi 'Rabıta-i şerif ' haz. Necip Fazıl Kısakürek, ıstanbul 1994, 5 Baskı, s.142)

Yine, Cebrail (a.s.)'ın ümmeti bilgilendirmek için zaman zaman insan şeklinde gelerek Hz. Peygamber (s.a.v.)'e çeşitli sorular sorduğunu biliyoruz. "Cibril hadisi" diye meşhur olan hadisteki üç soru ıslami ilimlerin doğuşu ile doğrudan alakalıdır. Hz. Pezgamber Efendimiz (s.a.v.)'in, Cebrail (a.s.)'ın "iman nedir?" sorusuna verdiği cevap kelam ve akaid ilimlerinin, " islam nedir?" sorusuna cevabı fıkhın ve "ihsan nedir?" sorusuna cevabı ise tasavvufun konusunu oluşturmuştur. (bak. Buhari- ıman 37, Müslim-ıman 5-7, Ebu Davud-Sünne 16, Tirmizi- ıman 4, ıbn Mace-Mukaddime 9)

Bukadar derin olan ve bu kadar köklü bir konuyu basit görmeyin...

Durgun bir suya, düz bir sopayı daldıracak olsak, o sopa eğri gibi görülür. Oysa, aslında o sopa dümdüzdür. Ne var ki, bizim görüşümüzde bozukluk vardır. Bunun gibi,nice şeyler vardir’ki, bizim görüşümüze göre eğri veya yanlıştır ama aslında doğrudur ve yanlış olan yine bizim görüşümüz ve bakışımızdır.


Vesselâmü Alâ Menittebeal Hüdâ.

Tekrar Merhaba Kardesler

Alıntı sahibi ""Abdulkadir Said""

bir şey diyeceğim ama ayıb olacak,

bu sözleri size hic yakistiramadim.....

Alıntı sahibi ""ahmetsaid""

Fakat Üstad Ehl-i Tarik değildir.
Bu devride tarikat berzahlarına girmeden Veraset-i Nübüvvet yolu ile doğrudan hakikate yol açmıştır.
Bu hakikatin adı Risale-i Nurdur.
Risale-i Nur hakikat mesleğidir.
Velayet-i Kübradır.
Beşinci Mektub bu konuyu izah eder, isteyen bakabilir.

...

Valla Bediuzzamanin nekadar tarikat erbabi olduguna bende delil gösterdim Risale-i Nur dan sizin yazilariniz Risale-i Nurdan ise bizimkilerde ordan icinden cikin bakalim..

http://www.muhabbetfedaileri.com/viewtopic.php?t=980

Alıntı sahibi ""ahmetsaid""

"Zaman tarikat zamanı değildir" sözüne gelince;
Bu söz bir devre ait değildir. sayın Fetullah Hocaefendi bu konuda ciddi yorum hatası yapmıştır. Zira Üstad devirlere göre haraket etmez. Eğer o bir ehl-i tarik olsa idi bunu çıkar açıkça söylerdi.
bu söz zamana mutabık, hali anlatan serapa hakikat bir sözdür.

...

Siz neye dayanarak o mübarek alim insana yanildi diyorsunuz onu anlamis degilim.. Bu sözleri söylemeniz icin en az o mübarek kadar ilim sahibi olmaniz gerek...
Bediuzzaman iste bu yüzden kabrinin gizlenmesi icin vasiyet etmis.. yani haddinden fazla yüceltilmesinden korkmus.. Hz. Ali misali...

Alıntı sahibi ""ahmetsaid""

zira tarikat yolu Süleyman Efendi ile kapanmıştır.
Süleyman Tunahan Hz. son Nakşi şeyhidir.
ve arkasında bir vekil bırakmamıştır.
bu tarikat böylece son bulmuştur.

...

Burda süleymanci kardeslerin felsefesini otaya atipta tarikat kapanmistir demenizi anlam veremedim ya tarikat dan hic haberiniz yok yada kasitli yazilar bunlar... Siz Menzili, Ismail Aga 'yi, Iskender Pasa Naksilerini görmezliktenmi geliyorsunuz... Ya diger Islam memleketindeki tarikat erbablarini hicemi sayiyorsunuz...????

Alıntı sahibi ""ahmetsaid""

Günümüzde tarikati hüvesi hüvesine devam ettiren yoktur.
Varsa kimdir söylensin?
günümüzdeki tarikat zannedilen kollar sadece sureten tarikattir.
bir nostalji gibi...
üstelik tarikatin en önemli cüzü olan Ehliyetli şeyh de kalmamıştır.
zaman sürat devridir.
bu gün insanları tekyeye girdirip yıllarca eğitmeniz mümkün değildir.

Lütfen zamana , hale ve tarikatin kurallarına iyice bir bakalım ve ondan sonra konuşalım.

saygılar...

Bu yazilarin Risale-i Nur da aynen nerede yazdigini gösterin elinizi öpeyim ama yok böyle bir yazi yoksa ozaman siz nurcu degil Nurcunun N 'si bile degilsin sadece kendi kafasina göre yorum yapan bir zavallisin acirim haline ha bu yazimdan sonra beni diger arkadas gibi siteden kovabilirsiniz Muftahulkuulub gibi...

hürmetlerimle....