Muhabbet Fedâileri

Risâle-i Nur) îman hakikatlerinin izahı olduğu için, hem ilim, hem marifetullah, hem ibadettir.
İnsan ibadet için halkolunduğunu, fıtratı ve cihâzât-ı mâneviyesi gösteriyor. Zira, hayat-ı dünyeviyesine lâzım olan amel ve iktidar cihetinde en ednâ bir serçe kuşuna yetişmez. Fakat, hayat-ı mâneviye ve uhreviyesine lâzım olan ilim ve iftikar ile tazarrû ve ibadet cihetinde hayvanâtın sultanı ve kumandanı hükmündedir.

Selâmet ve emniyet, yalnız İslâmiyette ve îmandadır.

Âhiret gibi dünya saadeti dahi ibadette ve Allah’a abd olmaktadır.

Lezzetin bekası lezzetten daha lezîzdir.

En bahtiyar odur ki: dünya için âhiretini fedâ etmesin, hayat-ı ebediyesini hayat-ı dünyeviye için bozmasın, mâlâyâni şeylerle ömrünü telef etmesin, kendini misafir terakki edip misafirhane sahibinin emirlerine göre hareket etsin, selâmetle kabir kapısını açıp saadet-i ebediyeye girsin.

İnsana karşı hürriyet, Allah’a karşı ubûdiyeti intaç eder.

Nev-i beşerin hayat-ı dünyeviyesinde en cemiyetli merkez ve en esaslı zemberek ve dünyevî saadet için bir Cennet, bir melce, bir tahassungâh aile hayatıdır ve herkesin hanesi küçük bir dünyasıdır.

Ubûdiyet, emr-i İlâhîye ve rıza-yı İlâhîye bakar. Ubûdiyetin dâîsi emr-i İlâhî ve neticesi rıza-yı Haktır. Semerâtı ve fevâidi uhreviyedir.

Rahmet ve şefkatin hakikati, dirilmemek üzere ölmekle kabil-i telif değildir. Rahîmdeki şefkat, parmağını Cennete uzatmış gösteriyor.

Kudret-i Ezeliyeye nisbetle, ölümden sonra haşrin gelmesi güzden sonra baharın gelmesi gibidir. Evet, nebâtât gibi insanın da, bir güzü, bir baharı vardır.

Ülfet, cehl-i mürekkep üstüne serilmiş bir perdedir… Âyetler necimler gibi ülfet perdesini deler atar. İnsanın kulağından tutar, başını eğdirir, o ülfetin altındaki havariku’l-âdât mu’cizeleri o âdiyât içerisinde gösterir.

Lafızların tebeddülüyle mânâ tebeddül etmez, bâki kalır. Kabuk parçalanır, lüb bâki ve sağlam kalır. Libası yırtılır, cesedi sağlam, bâki kalır. Cesed ölüp dağılırsa da ruh bâki kalır. Cisim ihtiyarlanırsa, enâniyet genç kalır. Çokluk, cemaat dağılır, amma vahid-i ferd bâki kalır. Kesret bozulur, vahdet bâkidir. Madde kırılır, nur bâkidir…

Lisan-ı nahvî olan Arabî yerinde Kur’ân’ın meziyetlerini ve nüktelerini başka lisan muhafaza edemez ve her bir harfi, on adetten bine kadar sevap veren kelimât-ı Kur’âniyenin mu’cizâne ve cemiyetli tabirleri yerinde beşerin âdî ve cüz’î tercümeleri tutamaz. Onun yerinde camilerde okunmaz.

İnsan bir yolcudur. Sabavetten gençliğe, gençlikten ihtiyarlığa, ihtiyarlıktan kabre, kabirden haşre, haşirden ebede kadar yolculuğu devam ediyor.

Yalnız Biri iste; başkaları istemeye değmiyor.

Biri çağır; başkaları imdada gelmiyor.

Biri talep et; başkalar lâyık değiller.

Biri gör; başkalar her vakit görünmüyorlar, zeval perdesinde saklanıyorlar.

Biri bil; marifetine yardım etmeyen başka bilmekler faidesizdir.

Biri söyle; Ona ait olmayan sözler, mâlâyanî sayılabilir.

Âkıl odur ki, ferahlı ve güzel şeylerle meşgûl olup çirkin, sıkıntılı şeylere ehemmiyet vermez, şekvâ ve merak yerinde şükreder, sevinir.

Tevekkül, kanaat ve iktisad, öyle bir hazine ve bir servettir ki, hiçbir şey ile değiştirilmez.

Ikd-ı Kur’ân’dır. Risâle-i Nur Külliyâtı.


Şahin TOKMAK

sahin_tokmak@mynet.com