Muhabbet Fedâileri

Kütahya: Ateşte açan güller diyarı


Geçtiğimiz hafta değerli kardeşim Nur Hacınebioğlu ile kadınlara yönelik bir program vesilesiyle Kütahya’da idik. Üniversiteli kız kardeşlerimiz her şeyin aksaksız akışı için yoğun bir faaliyet içindeydiler. İş bölümü, ellerinde titizlikle alınmış notlar, ablalarıyla sık sık yaptıkları mini istişareler ilk gözümüze çarpan özellikleriydi.
Akşam, samimane ortamda gerçekleştirilen hoş bir Risâle-i Nur sohbeti. Ardından sualler, cevaplar. Çay molası, tanışma faslı…
Ertesi gün Kütahya’nın ilçelerinden Tavşanlı’da çoğunluğunu gençlerin oluşturduğu hanımlarla birlikte Risâle-i Nur sohbeti…
Genç kardeşlerimizin her şeyin yolunda gidebilmesi için sessiz koşuşturmaları…
Yaşlı hanımların dersi büyük bir dikkatle dinlemeleri, zaman zaman katılımları... Çok hoş ve samimî bir ortamda gerçekleştirilen ders akabindeki sohbetimizde Tavşanlı’nın Nur hizmetinde saff-ı evvelleri olan fedakâr ağabeyleri rahmetle andık: Ali Şentürk ve Halil İbrahim Kuş…
Yaşlı ablamız “Kayınpederim Ali Şentürk, Üstadımıza yazdığı mektupta Risâleleri severek okuduğunu ifade etmiş. Bu yüzden hapse girmiş. Afyon Hapsinde Üstadımızla birlikte kalmış. İman hizmetinde çok şevkli, gayretliydi. Ölünceye kadar Nur derslerini hiç aksatmadı. Bize de böyle yapmamızı tavsiye etti…” diyor.
Bir diğer ablamız “Erkekler hizmete koştururken biz de boş durmazdık. Hanımlarla bir araya gelir evlerimizde Nur sohbetleri yapardık. O zor günlerden bugünlere geldik. Şimdi hanım sohbetlerimiz için özel böyle mekânlarımız var. Dizlerimin ağrısından eskisi kadar hareket edemesem de Risâle-i Nur derslerimi aksatmam. Beni arabayla bırakıverirler” diyor.
Onları ibretle dinlerken Bediüzzaman Hazretlerinin Hanımlar Rehberi isimli eserinde yer alan “Ahir zamanda ihtiyar kadınların dinlerine iktida ediniz” hadis-i şerifine yaptığı yorumu hatırladım:
“Demek şefkat kahramanları olan kadınlar, o seciye-i şefkatten çıkan samimiyet ve ihlâs ile o zamanın riyakârâne dalâlet tehlikelerinden kurtulmaya vesile olur. İslâmiyetini muhafaza ederler.”
Genç kardeşlerimizse, yaşlı ablalarının da verdiği güçlü destekle “Hizmetlerimizi nasıl inkişaf ettirebiliriz?” derdinde. Bunun için uğraşıyor, didiniyorlar…
“Derman arardım derdime, derdim bana derman imiş” diyor ya Niyazi-i Mısrî; bu derdimizi seviyoruz değil mi?
26.12.2010