Hz. Mevlânâ’dan bir hikâye
Hz. Mevlânâ, MESNEVÎ isimli meşhur eserinin 3. cildinde, çok önemli bir konuyu, mükemmel, bir örnekle anlatıyor.
“Hazreti İsa, bir arslanın önünden kaçıyormuş gibi dağa doğru koşuyordu.
Birisi yetişip sordu:
-Hayrola! Arkanda hiç kimse yok! Neden böyle koşuyorsun?
Hz. İsa, acelesi yüzünden dönüp de cevap vermedi. Adam, bir müddet daha onun arkasından koşup, tekrar bağırdı:
-Allah aşkına bir an için dur! Neden, kimden kaçıyorsun?
-Ben bir ahmaktan kaçıyorum. Bırak, yolumu kesme ki, kendimi kurtarayım!
-Körün gözlerini, sağırın kulağını açan mesih sen değil misin?
-Evet benim
-Ölüyü, av bulmuş arslan gibi sıçratan, dirilten sen değil misin?
-Evet benim!
-Ey tertemiz ruh! Bu kadar mucizelerin varken, kimden korkuyorsun?
-Allahın lutfettiği ism-i âzâmı, köre okudum gözleri açıldı. Sağıra okudum kulakları duydu. Taş gibi dağa okudum yarıldı, parçalandı. Ölüye okudum dirilip kalktı. Fakat ahmak adama yüzbinlerce defa okudum; fayda vermedi. Ahmak adamlardan kaçıyorum!..”
