Muhabbet Fedâileri

KISA KISA

Bulunduğumuz an.
Bulunduğumuz ortam.
Bulunduğumuz yer ve zaman.
Evet şimdiki zaman.

Bir söz, bir işlev veya eylem,
Çıktığı hızla sahibine,
Tekrar dönüyor “Bumerang” gibi.
Kişi kendinin söylediği veya yaptığını,
Başkası yapmış gibi;
Kim ne dedi, ne yaptı.
Alıyor bir merak.
Sonuç: kendisinin attığı taş, kendi başını yarar.
Kimden geldiğini bilmez,
Çünkü taşı atan kendisiydi.
Bumerang geldi. Sahibini buldu.
Ders almak mı?
Niye alsın ki,
Zaten her an ve ortamda yaptığı, her zaman ve yerde yaptığı işlerdi.
Yani ülfet ve alışkanlık.

Bir deli kuyuya taş atar,
Kimin delisi attı diye peşine düşülür.
Başlar bir tartışma; senin delin, benim delim.
Deli işte ha senin delin ha benim delim.
Birde atasözümüz var.
“Akıllı düşünene kadar deli söylermiş”
yada
“Akıllı nasıl yapacağını düşünene kadar, deli yapacağını yaparmış”
Dedik ya.
Bir deli kuyuya taş atar, kırk akıllı kafa yorar.

Netice: deliye değil, Velî ye bakmak lazım.

Şahin TOKMAK
sahin_tokmak@mynet.com