Muhabbet Fedâileri

yav iki gün önce yengem bu programin tekrari ni
izlememi tafsiye ediyor du internetten bul dedi
demek bu yüzden idi

Maksatlarindan biri cübbeliyi adres göstermektir. Iste bu da alim; bu da hoca; bunun da pesinden gidebilirsiniz! demeye getirmek istiyorlar.

Hic izlemesek direk bu iddialarin cevaplarini ögrensek - nerde karsimiza cikarsa ciksin - cevap verebiliriz

M. Lâtif Salihoğlu
Hayatının son otuz beş senesini "eşedd–i zulüm ve istibdat" altında geçiren Bediüzzaman Said Nursî, aynı zamanda daimî bir tarassut ile takip ediliyordu.

Sürgünler, hapisler, mahkemeler, zehirlenmeler ve türlü imha plânları birbirini takip etti.

Ancak, onu yine de öldüremediler. Zira, inayet ve hıfz–ı İlâhî altındaydı.

Aralıksız şekilde sürdürülen baskıcı takip ve taarruzlu saldırılar, sadece onun ve talebelerinin hayatıyla sınırlı değildi. Eserleri olan Nur Külliyatı hakkında da pekçok dâvâ açıldı. Beraat kararlarına rağmen, mahkemeden mahkemeye sevk edildi.

Bütün bu zulümlü baskı ve tazyikler, gizli din düşmanlarının planlarıyla yapıldı. Said Nursî'ye, dine bağlılığı sebebiyle bunca işkence çektirildi.

Hz. Bediüzzaman, bazı mektuplarında "doğrudan saldırı ve alenî taarruz" şeklinde cereyan eden bu sürecin bir gün biteceğini şu sözlerle haber veriyor: "Risâle–i Nur'a, daha vatana, idareye zararı dokunmak bahanesiyle tecavüz edilmez; daha kimseyi o bahaneyle inandıramazlar."

Aynen öyle oldu... Gün geldi, ihbarcılık bitti. Mahkemeler sona erdi. Devlet kuvvetiyle yıldırma, sindirme politikaları nihayet buldu.

Bu doğrudan ve açıktan müdahale yöntemi, bir bakıma iflâs etti.

Ne var ki, sıkıntı yine de bitmedi. Sinsî düşmanlık, münafıkane saldırı çabaları devam etti. Ancak, bu kez hem cephe, hem de taktik değiştirilerek saldırı yapıldı ve yapılıyor.

Ne aciptir ki, Kur'ân'ın projektörüyle istikbâle bakan Üstad Bediüzzaman, bu yeni saldırı plânından da bizleri haberdar ediyor.

Münafıkların, "doğrudan saldırı" safhasından sonra eserleri ve talebeleriyle uğraşmaktan vazgeçmeyecekleri ve bir zaman sonra bu kez bazı dindarları kullanarak "dolaylı saldırı" taktiğini devreye sokarak taarruza devam edeceklerini, aynı mektupta şu sözleriyle haber veriyor: "...Fakat, (münafıklar) cepheyi değiştirip, din perdesi altında bazı safdil hocaları veya bid'a taraftarı veya enaniyetli sofi meşreplileri bazı kurnazlıklarla Risâle–i Nur'a karşı—iki sene evvel (1940'lı yıllar) İstanbul'da (İhtiyar Hoca) ve Denizli civarında (Ş. Süleyman) olduğu gibi—istimal etmek ve Risâle–i Nur'a ve şakirtlerine ayrı bir cephede tecavüz etmeye münafıklar çabalıyorlar. İnşaallah muvaffak olamazlar."

(Bu ifadeler için bkz: 1994 baskısı Tarihçe–i Hayat, s. 427; Emirdağ Lâhikası, s. 90 ve 110; Sikke–i Tasdik–i Gaybî, s. 189.)

Demek ki, neymiş: Münafıklar boş durmayacak. Risâle–i Nur'la ve şâkirtleriyle uğraşmaktan vazgeçmeyecekler. Üstelik, cepheyi değiştirip din perdesi altında hücûma geçecekler. Ve, kategorik olarak da şu üç gruba giren dindar şahısları tepe tepe kullanacaklar:

1) Bazı safdil hocalar.

2) Bid'a taraftarı hocalar.

3) Enaniyetli sofi–meşrepliler.

1940'lı yıllar için örnekleri zikredilen bu kategorideki saldırıların ileride artacağını haber veren Üstad Bediüzzaman, bu gibi durumlar karşısında takınılması gereken tavrın nasıl olması gerektiğini de, aynı mektuplarda ders veriyor.

Bilhassa son zamanlarda ayyuka çıkan ve şiddetini giderek arttıran bu "din perdesi" altındaki tenkitli taarruzlar karşısında, söz konusu derslere olan ihtiyaç da elbette ki ziyadeleşiyor.

İşte, o müessir derslerden birinde, aynen şunları ifade ediyor, Hz. Bediüzzaman: "Risâle–i Nur şakirtleri, tam ihtiyatla beraber, bir taarruz olduğu vakitte münakaşa etmesinler, aldırmasınlar. Aldanan ehl–i ilim ve imansa, dost olsunlar, 'Biz size ilişmiyoruz. Siz de bize ilişmeyiniz. Biz ehl–i imanla kardeşiz' deyip yatıştırsınlar." (Sikke–i Tasdik–i Gaybî, s. 189.)

Müfterinin iftirası delil sayılır mı?

Yukarıdaki derse tam muvafık ve prensiplere mutabık düşecek bir misâlle nihayet verelim.

Bir müfteri tarafından, Üstad Bediüzzaman'a şöyle bir iftira atıldı. Güyâ Bediüzzaman demiş ki: "Bizimle savaşmış olsa bile, Hıristiyanların ölmüşleri şehit hükmündedir."

Münafıklar ise, hiç aslı astarı olmayan bu söze "Çanakkale'de, Gelibolu'da, Anzak Koyu'nda bize saldıran düşmanlar"ı da ekleyerek, bazı safdillerin, bazı şöhretli ve enaniyetli hocaların önüne servis yaptılar.

Enâniyet–i ilmiye sahibi olan bu şahıslar da, nice teessüfler olsun ki, konuyu hiç araştırmadan ve tahkik gereğini dahi duymadan Risâle–i Nur'a, müellifine ve talebelerine yönelik şiddetli tenkit ve taarruzlarda bulunmaya başladılar.

Yani, bir müfterinin iftirasını delil sayarak hücuma geçtiler.

Ne tuhaf, ne acip değil mi?

Peki, böyle bir durumda ne yapılmalı?

Evvelâ, "mukabele–i bilmisil" yapılmamalı. Yapılırsa, bundan mutlaka münafıklar ve gizli din düşmanları istifade eder. Tarafları birbirine kırdırma cihetine gider... Buna ise, asla izin verilmiyor.

O halde, yapılacak şey şudur: Tam ihtiyat, i'tidâl ve teyakkuz halinde bulunmak. Kaynak göstermek sûretiyle, meseleleri ilmen, fikren izah etmek. Delilli konuşmak ve hakaret etmemek. Gerilimi yumuşatmaya, tansiyonu düşürmeye, hiddetlenmeleri yatıştırmaya gayret etmek. Kışkırtılan hocaları da düşman değil, Risâle–i Nur'a dost çizgisine çekmeye çalışmakla, müfsitlerin ümidini kırmak ve heveslerini kursaklarında hapsetmek.

Risâle–i Nur dairesi ve prensipleri dahilinde, başka bir yolla mukabele etmeye izin, ruhsat yoktur. Nur Talebelerinin asıl düşmanı—aldanmış olsa bile—din–imân sahipleri değil, dinsizlik vâdisinde, imânsızlık bataklığında at koşturan dalâlet ehlidir.

Hedeften sapmamak ve hedefi saptırmamak için, âzamî dikkat ve hassasiyet gösterilmesi gereken son derece tehlikeli bir vetireden geçiyoruz.

04.01.2010 Yeni Asya

Üstad ehl-i sünnet imamı





Cübbelİ Ahmed Hoca olarak tanınan Ahmed Mahmud Ünlü Hoca, Moral Fm ve Lalegül Fm’de eş zamanlı verilen canlı yayın programında, Üstad Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri ve Risâle-i Nur’la ilgili bazı soruları cevapladı.

Daha önce bir TV programında Bediüzzaman Said Nursî ve Risâle-i Nur ile ilgili olarak aktardıklarının yanlış anlaşıldığını, bundan dolayı özür dilediğini ifade eden Cübbeli Ahmed Hoca şöyle konuştu:

“İtiraf ediyorum. Okumamıştım ben risâleleri. Şimdi ilgili yerleri okudum ve görüşümü de söylüyorum: Üstad Hazretlerinin görüşlerinde ehl-i sünnete muhalif bir nokta yoktur. Onun sözleri birbirini tefsir ediyor zaten. Üstad, ehl-i sünnet imamıdır. Benim görüşüm ve kararım budur. Risâle-i Nur’u anlamak için dikkatle okumak lâzım. İlimle muhakeme etmek lâzım. Benim bundan önceki sözlerim dikkate alınmasın lüften. Ben bundan evvel başkasının bir yorumunu naklettim sadece. Benim kendi düşüncem değildi o. ‘Tabi bu sefer sen niye başkasının ağzından nakil yaptın...’ denilebilir. Belki orada bir yanlış yaptım ve yanlış anlaşılmaya sebep oldum. Bunun için de özür diliyorum.”

Cübbeli Ahmed Hoca, ayrıca canlı yayında Risâle-i Nur’dan ilgili yerleri okuyarak, sözkonusu bahislerin ehl-i sünnet inancına uygunluğunu, hangi kaynaklara dayandığını da ayrıntılarıyla izah etti. Program kaydı sentezhaber.com’dan da dinlenebilecek.

İSMAİL TEZER

Kaynak

http://www.saidnursi.de/tr2/index.php/NUR-HABERLERi/Ustad-ehl-i-sunnet-imami.html

Cübbeli Hoca fazilet gösterdi

Gazetemizin dünkü (27 Ocak) sürmanşet haberinde de yer aldığı gibi, çokça tanınmış bir muhterem hocaefendi, Üstad Bediüzzaman ve Risâle–i Nur'lar hakkında yeni ve son derece dikkat çekici bazı açıklamalarda bulundu.

Meşhûr olmuş lâkabıyla "Cübbeli Ahmed Hoca"nın iki radyo tarafından aynı anda yayınlanan sohbetini canlı olarak biz de dinledik.
Dinledikçe de sevindik; memnun ve mesrûr olduk.

Zira, Cübbeli Hoca, burada bir ilke imza atıyordu. Şimdiye kadar, hep başkasının sözlerinden hareketle, hep başka kaynaklardan nakiller yaparak Üstad ve Risâle–i Nur hakkında konuştuğunu, şimdi ise, ilk defa olmak üzere—itirazlara medar olmuş noktaları—kaynağından okuyarak müsbet bir kanaate vardığını itiraf ediyordu.

Bu itiraf, aynı zamanda bir fazilet gösterisiydi. Tebrikler hocam...

Bizzat dinleyerek hülâsaten tesbit edebildiğimiz kadarıyla, Muhterem Cübbeli Hocaefendi şunları da söyledi:

* "Bediüzzaman Hazretlerinin Hıristiyanlar, tarikatlar, şehitlik, İsevîlik ve Hz. İsa'nın nüzûlü hakkındaki görüşlerini tam mânâsıyla bilmiyordum. Bu konularla ilgili olarak, daha ziyade başkasının naklettiği bilgilere dayalı olarak konuştum. Kendi görüş ve kanaatim şeklinde değil, onların görüşüdür diye naklettim. Burada bir hatam varsa, özür dilerim. O nakillerin yalan yanlış şeyler olacağına ihtimal vermiyordum.

* "Şimdi ise, meselenin doğrusunu yerinden okuyarak görüyorum ki, Ehl–i Sünnet itikadına göre, Üstad'ın ifadelerinde bir yanlışlık, bir aykırılık söz konusu değil. Söylediklerinden hiçbiri, İmâm–ı Eşârî'nin tarif ettiği itikadî ölçü ve prensiplere ters düşmüyor. Hepsi de hak ve hakikat sözlerdir.

* "Demek ki, Bediüzzaman Hazretlerinin sözlerini doğru anlamak için, iyi bir muhakemeye de sahip olmak lâzım. Aksi halde, ters mânâlar çıkarılabilir, yanlış şekilde anlaşılabilir.

* "Ayrıca, şunu da gördüm ki, Risâlelerdeki muğlak veya yanlış anlaşılmaya müsait bir ifadenin izahı, bir başka Risâlede var. Bunları birlikte okuyarak değerlendirme yapmak lâzım. Dolayısıyla, medar–ı tenkit noktaları tesbit ederek, bu tarz bir izahatlar eşliğinde bir ilmî çalışmanın çok faydalı olacağına inanıyorum.

* "Netice olarak şunları söylemek istiyorum: Beni bilen, tanıyan, sohbetlerimi dinleyen, bunları kayda geçiren ve söylediklerime itibar edenlerden istirham ediyorum ki, Bediüzzaman Hazretleri hakkında şimdiye kadar aktardıklarımı nazar–ı itibara almasınlar. İstifhamların oluşmaması için, silsinler, bugüne kadar olanları yok saysınlar. Zira onlar, bana ait şeyler değil; başkasının nakil sözleriydi. Kendi görüşümü ve hükmümü bugün açıklıyorum: Üstad Hazretlerinin söz ve izahları arasında dinin esasına ve Ehl–i Sünnet itikadına ters düşen herhangi bir noktaya rastlamadım. Kendine has yorum farkıyla, söyledikleri hak ve hakikat şeylerdir."

Bir kez daha tebrik ve duâlar hocam... Fazilet gösterdiniz. Mütevazı davrandınız. Din kardeşliğinin, hakiki dostluğun ve kadirşinaslığın icabına uygun örnek bir davranış sergilediniz.

Böylelikle, hem yanlışçılara ve iftiracılara iyi bir ders verdiniz, hem de fitne kazanı kaynatanların hevesini kursaklarında hapsettiniz.

Bu yaptığınızın, münekkit ve muteriz diğer bazı hocaefendilere de örneklik teşkil etmesini diliyoruz.

Ölçülü mukabelenin hikmeti

Daha evvel, bazı televizyon programlarına çıkarak, ardından bazı cami kürsülerinden cemaate hitap ederek Üstad Bediüzzaman ve Risâle–i Nurlar hakkında Nur Talebelerini rencide edici konuşmalarda bulunan Cübbeli Ahmet Hocaya, biz de bu köşeden mukabelede bulunmuş, doğru cevapları dikkat nazarlarına sunmaya çalışmıştık.

Hizmetine ve sıfatına hürmeten, isim vermeden karşılık vermiştik.

Ayrıca, ilmî cevapların yanı sıra, mümkün olduğu kadar, aradaki tansiyonu düşürmeye ve yatıştırıcı bir üslûp kullanmaya gayret göstermiştik.

Hatta, bu noktada bazı okurlarımızın tenkidine mâruz kalmıştık; onlar, daha sert bir üslûpla mukabele etmemizi istiyorlardı.

Ne var ki, bizim bu gibi meselelerde esas aldığımız ölçüler, yine Risâlelerde yazılıydı. Oraya bakmalı ve orada ortaya konan düstûrlara riayet etmeliydik.

Biz de o hikmetli ölçü ve esaslara uyduk. Şükürler olsun, zaman bizi haklı çıkardı. Aradaki husûmet ateşinin sönmesi ve dostluk rüzgârlarının yeniden canlılık kazanması, o hakikatli düstûrlara riayetin bir tezâhürü olsa gerektir.

Bu vesileyle, 04 Ocak 2010 tarihli yazımızın sonunda naklettiğimiz hakikatli bir ölçüyü, burada bir kez daha hatırlatarak bitirelim: "Risâle–i Nur şakirtleri, tam ihtiyatla beraber, bir taarruz olduğu vakitte münakaşa etmesinler, aldırmasınlar. Aldanan ehl–i ilim ve imansa, dost olsunlar, 'Biz size ilişmiyoruz. Siz de bize ilişmeyiniz. Biz ehl–i imanla kardeşiz' deyip yatıştırsınlar." (Sikke–i Tasdik–i Gaybî, s. 189.)

Akıbeti vahim olanlar

Bu dehşetli zamanda hatasını tamire çalışanların yanında, bir de hatada ısrar, hatta inat edenlere de rastlıyoruz.

Bütün sermayesini "Üstad Bediüzzaman'ın Seyyid olmadığı, dolayısıyla Mehdi olmadığı" tezine binâ edenlerin başına gelenleri, bugünlerde ibretle seyrediyoruz.

Emirdağ Lâhikası'nda (sayfa: 75) belirtildiği üzere, Bediüzzaman Hazretlerinin siyâdet ve şerâfetini tenzil ve teb'id etmeye, onun bir hikmete binâen setr ve ihfâ ile perdelemiş olduğu hakiki hüviyet ve milliyetini inkâr veya ihlâl etmeye çalışmak, kimin haddine düşmüş?

Burada açıkça bir kez daha ihtar ile ilân ediyoruz ki: Bütün hayatını imân–Kur'ân dâvâsı uğrunda harcayan Hz. Bediüzzaman'la uğraşanlar, ona düşmanlık, ya da ihanet edenler, asla cezasız kalmazlar. İki cihanda da rezil ve zelil duruma düşmekten kurtulamazlar.

Şimdiye kadar yaşanan örnekler bu hakikati teyid ve tasdik ettiği gibi, bundan sonra yaşananların da aynı hakikati tebârüz ettireceğinden şüphemiz yoktur.



M. Latif Salihoğlu

Kaynak

http://www.saidnursi.de/tr2/index.php/BASiNDAN-SECMELER/Cubbeli-Hoca-fazilet-gosterdi.html

Hakikat er yada gec gün yüzüne cikmaya mahkumdur..