Muhyiddin-i Arabi’den
1- Aşık, “Mekrul” (öldürülmüş) sıfatıyla sıfatlanmalıdır.
2- Aşık, kendini “telef” etmelidir.
3- Aşık, Allah’ın isimleriyle Allah’a doğru gitmelidir.
4- Aşık, kuş gibi uçar olmalıdır.
5- Aşık, daima uyanık kalmalıdır.
6- Aşık, gamını ve kederini gizlemelidir.
7- Aşık, Sevgiliye kavuşmak için bu dünyadan çıkmayı arzulamalıdır.
8- Kendisi ve sevgilisiyle kavuşması arasına giren ve bir türlü ayrılmayan
perdeden (dosttan) dolayı aşık bezginlik duymalıdır.
9- Aşık, Sevgili için çok ah çekmelidir.
10- Aşık, Sevgilisinin sözünü duyarak, O’nun zikrini tilavet ederek, O’nu
hatırlayarak dinlenmelidir.
11- Aşık, Sevgilisinin sevdiği şeylere uygun davranmalıdır.
12- Aşık, Sevgilisine yapmaya mecbur olduğu hizmette hürmeti (yani ilahi
emirleri) terketmekten korkmalıdır.
13- Aşık, Rabb’inin hakikatı karşısında kendine verdiği fazla önemi
alzaltmalı, buna karşılık Sevgilisine verdiği az önemi ise çoğaltmalıdır.
14- Aşık, Sevgilisine itaat etmeli ve ona karşı gelmekten kaçınmalıdır.
15- Aşık, kendi nefsinden bütünüyle çıkıp kurtulmalıdır.
16- Aşık, kendi ölümü için diyet (kan bedeli) istememelidir.
17- Sevgilisinin kendisine önerdiği tedbirden dolayı, insan tabiatının
normal olarak kaçacağı sıkıntılara aşık sabretmelidir.
18- Aşığın kalbi, aşktan çılgına dönmelidir.
19- Aşık, her türlü dosta karşı Sevgilisini tercih etmelidir.
20- Aşık, Sevgilisini isbat etme uğrunda kendini mahvetmelidir.
21- Sevgilisi öyle istediği için aşık, kendi nefsini ayaklar altına alıp
çiğnemelidir.
22- Aşık, Sevgilinin sıfatlarını üzerinde taşımalıdır.
23- Aşık, Sevgilisiyle birlikteyken nefes bile almamalıdır.
24- Aşığın her şeyi, Sevgilisi için olmalıdır.
25- Aşık, Sevgilisi hakkında saygılı davranmalı, kendini ise eleştirmelidir.
26- Aşık, sevgilisinin sebep olduğu şaşkınlıktan zevk almalıdır.
27- Aşık, belirlenmiş genel kuralları önce korumalı, sonra o kuralları
aşmalıdır.
28- Aşık, sevgilisini kendisinden bile kıskanmalıdır.
29- Aşık, aklı ölçüsünde, aşkının hükmü altında olmalıdır.
30- Aşık, akıldan yoksun bir hayvan gibi (dabbetün) olmalıdır ki açtığı
yaralar, yaptığı hatalar kendisini suçlu göstermesin.
31- Aşığın sevgisi, Sevgilinin ihsanıyle, iyilikleriyle artmamalı,
Sevgilisinin cefalarıyla da azalmamalıdır.
32- Aşık, Sevgilisi karşısında adaba uymak zorunda bırakılmamalıdır.
33- Aşık, hem kendi durumunu hem de Sevgilisinin durumunu unutmalıdır.
34- Aşık, bütün sıfatlardan arınmış olmalıdır.
35- Aşığın isimleri meçhul olmalıdır.
36- Aşık, gerçekte dalgın olmadığı halde, adeta dalgınmış gibi olmalıdır.
37- Aşık, kavuşmayla ayrılık arasında bir fark görmemelidir.
38- Aşık, kendisini köleleştirenin içtenlikle kölesi olmalıdır.
39- Aşık, devamlı bir karışıklık içinde olmalıdır.
40- Aşık, davranışlarında ölçünün dışına taşmalıdır.
41- Aşık, Sevgilinin aynısı olduğunu söylemelidir.
42- Aşık, kendinden geçmeli, bitkin olmamalıdır.
43- Aşık, utangaç bir şekilde sırrını açığa vurmalıdır.
44- Aşık, kendisinin aşık olduğunu bilmemelidir.
(Aşıkların sıfatları sayılamayacak kadar çoktur ve bu sıfatların bir sınırı
dahi yoktur.)
