Mirac Gecesi ile 11 Eylül'ün yıldönümünü aynı gece yaşamak zor ve fakat üretken düşüncelere boğdu beni. Kendimle konuştum, kendime ders verdim. ıhtiyacım var diyen, benimle beraber dinlesin.
Ben, Cemalullah seyriyle ebedi serfiraz olma seçeneği kendisine verildiği halde ‘Ümmetim!' deyip geri dönmeyi irade etmiş bir Peygamber'in ümmetiyim. Ne yaman bir mesuliyet duygusudur bu! Ebu Bekir'i sıddıkiyete taşıma, Ebu Cehil'in oğlunu ashabdan olmakla şereflendirme, Ebu Süfyan'ın ismi sonuna ilelebet tekrar edilecek bir radiyallahu anh şerhi koydurma, evladından halife çıkarma iradesi... Cennetin kapıları sonuna kadar açıldığında 'Önce başkaları Allah'ım!' diyecek bir Peygamber'in ümmetiyim ben. 'Bedenim o kadar büyüsün ve beni sonra cehennemine koy da Ümmet-i Muhammed'e (Aleyhisselam) orada yer kalmasın' diyecek bir babayiğidin ilklerden, ‘Gözümde ne cennet sevdası, ne cehennem korkusu! Milletimin imanını selamette görürsem cehennemin alevleri içinde yanmaya razıyım' diyecek bir başka babayiğidin sonra geleceklerden olarak dahil olduğu bir kutlu kafilenin üyesiyim ben.
Böyleyken elime verilmiş bir kalemle hakla batılı ayıracak çizgiyi çizme şansını yakaladıysam mürekkep esirgemeye hakkım var mı? Böyleyken 'Ben dış haberler yazarıyım. Böyle öteler meselelerine girmek ne işime?' deme lüksü taşıyor muyum? Böyleyken 'Eleştirilerden yıldım Allah'ım! Al beni harfin yanına harf konulamayacak sessizlik miracına!' deme kayıtsızlığına girebilir miyim?
Benler için Hak'tan halka inmiş bir Nebi'nin (Aleyhisselam) ümmetiyim ben. Kendi ümmi iken bizi ümmet yapmış bir kametin sancağı altında toplanma adayıyım. Taif'in kapılarında 'Nesillerinden bir tek Müslüman gelecekse hayır Allah'ım! Bu kavmi helak etme Allah'ım!' diye el açmış bir 'Rahmet Peygamberi'nin sünnetine sarılası biriyim ben. Böyleyken ıslam adına, Hazreti Muhammed Aleyhi Ekmel'üt-Tehaya adına kan döken, can alan, kalp kıran, kafa kurcalayan adamcıklar karşısında susmaya hakkım var mı? Adı Müslümanken geri kalmışlık, geri kafalılık ve geriye dönmüşlük dertlerine duçar olmuş yığınları seyredip 'Durun kalabalıklar! Burası çıkmaz sokak!' diye seslenmeme tınmazlığını gösterebilir miyim?
ıbrahim'in ateşine bir damla suyla koşan karıncayı örnek göstermiş bir Peygamber'in yolundayım ben. Böyleyken 'Benim cirmim ne? Neyi düzeltebilirim ki? Hem beni kim dinler ki? Hem ben neyi nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ki? Bu kadar yeter canım!' gönüllü esaretine girmeye hak sahibi miyim?
Mirac'dan bizler için dönmüş bir Nebiler Serveri'nin 'derdiyim' ben. O'nun dertlendiğinin binlercesi, on binlercesi, milyonlarcası her saniye O'nu duymadan, O'nun geri gelirken getirdiği mesajı hissetmeden, daha kötüsü yanlış ve belki tam zıddı duyup öğrenerek, O'nun 'Önce başkaları Allah'ım!' dediği kapının karşısına doğru yola çıkıyorken dertlenmemek bana yakışır mı? Eli kalem tutanlar, kendilerine bir laf geldiğinde nasıl da galeyana gelir, nasıl da tumturaklı sözler söyler, nasıl da peş peşe makaleler döktürürler. Bize mahşerde laf gelmesin diye Geri Gelen Aleyhisselam'a laf gelirken, laf getirtirken, bana, bize, bizlere susmak yakışır mı?
Ey Geri Gelen Resul! Gelişin bu yıl Seni anlayamamışlığın sırtlarımıza yüklediği bir kamburun yıldönümüne denk geldi. Zihnimin Senin gelişine kilitlendiği bir günde, bu kamburun altında inleyip laf-ü güzaf ettimse affeyle.
Ve Sen yine gel! Bugün Sana, o gün olduğu kadar muhtacız...
Kerim BALCI
http://www.zaman.com.tr 
allah razı oslun........... 
