En son nezaman hatirladik onu?
Hayatta elde etmek istediklerimiz arasinda ona kavusmayi ne kadar arzuladik? Halimizi, dilimizi, fikrimizi onun icin neden degistirmedik?
Biz ki onun hürmetine yaratildik. Hayat hakkimiz yok iken. Ne gülmeye, ne sevinmeye, ne tok olmaya, ne de zengin olmaya hakkimiz yok iken.
O öyle bir zat ki bütün hazineler ona acilmisken fakir yasadi "ümmetim" dedi.
Yer yüzünün bütün nimetleri ayaklari altina getirildigi halde, tas baglardi "ümmetini" doyururdu.
Biz kendi günahimiza aglamadimiz gibi, onun bize agladigini unutmusuz, gözyaslari bile ümmetim derdi.
Elbette biz bu halde iken bizi bos vermeyecek. Bize yardim edecek. Ve yardim etti!
Salat sana Selam sana, Allahim kavustur beni ona!
Benimle birlikte agladigi ümmetide ulastir ona!
Ona biz hakaret ettik aslinda. Biz sünnetine uymadik. Senin yolundan ciktik.
Ve biz sana resimlerle, sözlerle hakaret edilmesine sebeb olduk.
Düzelt halimizi Allahim. Yer yüzünde zelzeleler artti, herkesin güvenle rihlet ettigi topraklar bu gün kan icinde. Yolundan ayrilmasaydik elbette basimiza gelmezdi bunlar. Sana dönüyoruz Allahim, sana yöneliyoruz, seni istiyoruz kabul buyur duamizi, duasini kabul ettigin Hazreti Muhammed (SAV) hürmetine.
Onun gibi infak edemeyiz belki, hatta vazgecemeyiz komforlu hayatimizdan.
Acliga dayanamayiz, hatta elimizdekini paylasamayiz. Halbuki yalniz yemezdin ve yalnizca sen ac kalirdin, ta ki ümmetin senden memnun olsun. Gercekten de senden memnun ümmetin.
Acaba sen de memnunmusun bizden ya Resulallah?
Memnunmusun birbirimizle kavga icinde, savas icerisinde olmamizdan?
