BıRGÜN KÜÇÜK BıR çocuk mutfakta yemek yapan annesinin yanına geldi ve ona üzerine birşeyler karaladığı kağıdı uzattı. Anne, ellerini bir havluya kurulayıp, yazanları okudu. şöyle diyordu kağıtta:
Çimlerin kesimi için: 5,00
Bu hafta odamı topladığım için: 1,00
Senin için markete gittiğim için: 0,50
Sen alışverişteyken kardeşime baktığın için: 0,25
Çöpleri dışarıya çıkarttığım için: 1,00
ıyi karne getirdiğim için: 5,00
Bahçeyi temizlediğim için: 2,00
Toplam borç: 14,75
Pekala, dedi annesi ayakta durmuş küçük oğluna bakarken.
Sonra kalemi aldı, sayfanın arkasını çevirdi ve şunları yazmaya başladı:
Sen içimde büyürken seni 9 ay karnımda taşıdığım için: Ücret Yok.
Başında sabahladığım, sana baktığım ve dua ettiğim her gece için: Ücret Yok.
Bana verdiğin tüm yorgunluklar ve senin için döktüğüm gözyaşları için: Ücret Yok.
Senin için korktuğum ve endişe duyduğum her gece için: Ücret Yok.
Oyuncaklar, giysiler, yiyecekler ve hatta burnunu silmek için: Ücret Yok.
Topladığında oğlum sana olan sevgim için: Ücret Yok.
Çocuk annesinin yazdıklarını okuduğunda yüzü kızardı ve gözleri doldu, utana sıkıla “Seni çok seviyorum, anneciğim” dedi.
Sonra kalemi alıp elindeki kağıda büyük harflerle şunları yazdı:
“PEşıN ÖDENMışTıR”
Cemal Karabel
