Muhabbet Fedâileri

AMıN...

Evet..cok haklisiniz...gercektende öyle..bende yazacak bisey bulamadim...Gercekten cok aci...Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Müslümanlar kardestir demis..ama biz nedense bunu uygulamiyoruz... :cry:

benim çok anım var elhamdülillah

eşimle kavga ettim üç can dostum bütün gece yanımda oturdular,

ailevi sorunumda arkadaşım bebeğini eşine bırakıp sabaha kadar yanımda kaldı ,

Doğumgünümde yine bu arkadaşlarım süpriz yapıp bana geldiler, hediyeler v.b. çok mutlu ettiler beni,

Hastalandım arkadaşlarım ben uyurken anahtarımı aldılar benden, gelip sık sık beni sessizce dolaştılar, yemeğimi yedirdiler, işlerimi yaptılar

Evimi taşırken çevrede oldukça zengin ve havalı görünen (asla değildir) canım arkadaşım ablam elinde yer bezi yerlerimi sildi

Karnım aç diye gittiğim anda bilirimki bana sofra kurarlar hemde hiç artniyetsiz

Arkadaşımın aile sorununda ben yanındaydım omuzumda ağladı beraber oturduk, günlerce dert paylaştık

Benim o kadar çok anım ama bunları yaşadığım 3 dostum varki yazsam da bitmez, anlatsam da bitmez

Allah onlardan razı olsun

Daha önce birçok kez iyilik gördüm çevremden.

En büyüğü ise her zaman hatalarımda (büyük bile olsa) affedilmek oldu. Tabi ders aldım hatalarımdan. Hata yaptıkça olgunlaştım çok şükür.

Affedile, affedile affedebilmeyi de öğrendim. Benim için en önemlisi de bu.

Kullarına merhamet etmeyene, Allah da merhamet etmez...

allahın rahmeti üzerinizde olsun kardeşlerim....gerçekten yaşadığımız çağda insancıl duygular yaşam şartları altında kaybolup gidiyor ve bizler bunu engelliyemiyoruz....Rabbim müslümanlığın kardeşlik demek olduğunu yardımlaşma olduğunu buyurmuştur bizlere....
ben samsunda çok zor şartlar altında yaşam savaşı veren yuvasını kaybetmiş yeniden hayata tutunmak isteyen bir müslüman bayan kardeşimizin sesi olmak istedim ona yaşam mücadelesinde destek olabilmek için dinimizin paylaşım dini olduğunu fikrinden yola çıkarak yardım elimi uzattım ve çevremede uzatmaları için telkinde bulundum ama ne yazıkki insanlarımız bazı değerlerden çok ama çok uzaklaşmışlar....bu yakın zamana dair acı bir anı olarak belleğimdeki yerini aldı..... saygılarımla..

dostluk o ne güzel şeydir
etrafınızda arkadaş çoktur ama gerçekten sen ağlarken yüreği dağlanan bir dost bulmak zordur
heleki bu dostluğun başlangızı da yüce RABBıMıZıN sevgisiyle olmuşsa iman üzerine başlamışsa bir başka oluyor dostluk
ben yegane dostumu burda sizlerin arasından buldum küçük bir özel mesajla başladı arkadaşlığımız ama büyüdü büyüdü çok güzel bir DOST oldu arda uçsuz bucaksız mesafeler olsada engel tanımdı bizim dostluğumuz
şimdi şükrediyorum ALLAHA beni onunla onu benimle karşılaştırdığı için

insanoğlu güzel şeyleri hatırlamada hep başarısızdır zira kötü şeyleri hatırlamada ise profesyoneldir.Ama Allah razı olsun hatırlayıp tebessüm ettirdiniz...
Dostluk;duygu paylaşımında daha değerli bir iletişim var mıdır? üniversite de okuyorum son senem inşallah ve 4 senedir dersane kardeşliği muhabbet ortamı,dostluk paylaşımı her ortamın iyice güvensizleşmeye başladığı bir devirde kardeşim dediğin insanlara sahip olmak,onlarla ders ortamında ders baklavaları yiyebilmek,uhrevi esintiler ve feyzler hatırlayabilmek hele de dostun en güzeli Allahı hatırlatandır kaidesini de hatırlayacak olursak bir akşam yemeğinde paylaşılanlar seviyesizlik yok,eksiklik yok güven sınırsız paylaşımda ...böyle ortamları teneffüs ederken insanın o kada çok ve sınırsız hatıraıs oluyor ki...

insan başkalarını mutlu ettikçe mutlu oluyor...
soğuk bir kış günü sivastayız...Bursumuz yeni yatmıştı dersaneden bir kardeşimle bursumuzu çekmiş karda dolaşmanın tadını çıkarıyorduk karnımız bir hayli acıkmıştı ..Parkta dolaşırken yemek yemeye karar verdik tam bir cafe ye gidiyorduk ki parkta o sğukta elleri ve yüzü soğuktan kızarmış bir çocuk gördük.Bilirsiniz müstakil değillerdir yaşamlarında karar verme hakları kedilerine ait değildir Cenabı Hakkın verdiği hürriyeti kaderin sırrından ve esbab lar sebbiyle tam kullanamazlar belli döneme dek.Hemen çevreye baktım az ileride onu gözleyen bir adam vardı farkettim.Özellikle gitti yanına oturdum o kadar soğuktu ki ellerini tuttum buz gibiydi ama gözleri öyle masumane bakıyorduki ellerinin soğukluğuna inat sımsıcak yüreği gözlerinden izlemek zor olmadı.Ne sorduysak yanıt alamadık.Ufaklık arasıra gözlerini gördüğüm adama çeviriyordu.Ona bir zarra gelmesinden korktuk uzaklaştık.Ama adımlarımız uzaklaşırken yüreğimiz sanki orada kalmıştıda gelmek istemiyordu .Arkadaşımla cafe ye gittik,oturduk.Aklım o ufaklıktaydı.Sonay dedim benim iştahım kaçtı hadi dedi benimde gidelim mi benim aklıma gelen seninde mi aklına geldi dedim evet dedi.Ufaklık için bir tuhafiyeye girdik atkı eldiven şapka aldık paralarımızı birleştirip.Soğuktu üşümüştü ve emindik açtı da karnını doyruması içind ebirşeyler aldık Yanına geldik bizi yanında görünce gözleri öyle ışıldadı ki anlatamam sanki bütün ömrümde bu kadar mutlu olan bir başka insan abartmıyorum görmemiştim ve hiçbirşey beni bu kadar mutlu edemezdi iki çift gözün tebessümünü kayıtsız izlemek...onu giydirdik.Hiç konuşmuyordu.şimdi ısınırsın ama bunu da ye doyur karnını dedik.Uzatırken elimizdekini gözleri kaydı gene o tarafa almak istemedi lakin ısrar ettim.Ben tokum dedi .sonra yersin dedik anneme götürürüm o hasta dedi.aldı.Sanki küçük dünyasında annesi için birşey aypabilmenin gayreti,hürmeti,muhabbeti vardı.Sağolun dedi beni çok mutlu ettiniz.Henüz 6-7 yaşlarındaydı küçükdü bedeni ama koskocaman bir yüreğe sahipti.Rabbim dedik yüreğimizden rahmetine sığındır bu yavruyu.Derken içimizin uzun süredir böyle bir huzura,duaya,imtihana ihtiyacı olduğunu farkettik Ve o arkadaşımla her ay bursumuzu çekip iki çocuğun karnını doyurmaya karar verdik...Bizim dostluğumuzun en güzel semereleri başkalarını memnun etmekle mukayyed.Zira zübeyir ağabeyin dediği gibi 'şefkatten daha hayırlı birşey yoktur''Ve ikimizde aynı duyguları aynı coşkuyu her el uzatışımızda hissettik,hayrı paylaşıyorduk,dostluğumuzu hayırlı kılarak....O mezun oldu ama ayrılmadı yollarımız ayrılamadı zira baki meyveler veren hakikatler üzerine kuruldu bağımız...Ve biliyorum ki hakiki dostluğun semeresi uhrevi işler üzerine kurulur.Üstelik aynı hizmetin içinde olmak da bu dünyadaki bedeni ayrılığın imkansız olması için kafiydi.Zira her tesbihatımızda şirketi maneviye kuruluşunda birbirimiz için el açıyor dua ediyorduk...Ve eminim bir gül kalp birlikteliğinin yanında bedeni birlikte aynı havayı aynı anda teneffüs etmek de mümkün olacak...
dua ile....

Bir zaman bir adam varmış. Evine her gidişinde hediye almayı adet edinmiş olan bu adamın işleri çok iyiymiş. Mobilyacı ustası olan bu adam çırağına çok kötü davranmaktaymış. Derken işlerinden bir kenara koya koya ev almış. ışi büyümüş, büyümüş ve bina yaptırmış. Bir binanın tamamını kiraya veren adam Düzce'de oturmaktaymış.

Gel zaman git zaman bina sayısı 3 e çıkmış. Çırak işten atılmış. Deprem olmuş. Adamın bütün binaları çökmüş. Çırak büyümüş. Baba olmuş. Çocuğu okula gidiyormuş. Adamın taşındığı Ankara'da oturuyormuş büyüyen çırak.

Genç adam , yatılı okulda okuyormuş. Kurban bayramı sonunda annesi kavrulmuş kıyma koymuş çantasına. Otobüs beklerken bir adama gelmiş yanına. Dertleşmişler. Yaşlı adam kendini anlatmış. Çocuklarına götürecek bişey bulamadığından 3 gündür eve gitmediğini söylemiş. Ancak onurluymuş da. Niyeti genç adamdan para almak değilmiş. Sadece içindeki duyguları paylaşmakmış.

Derken genç adamın otobüse binme vakti gelmiş. Binmeden önce çantasındaki 2 kilo kavrulmuş kıymayı adama vermiş. Adam dayanamayıp sormuş. Oğlum adın nedir? Genç adam adını, soyadıyla söylemiş. Babanın adı da seninki gibi mübarek olmalı demiş yaşlı adam babasının adını sorarcasına. Genç adam da söylemiş babasının adını...

Genç adam hemen binmiş otobüse.. Elindeki iki kilo kıymanın sıcaklığıyla ısınmaya çalışan adam, çırağının oğlunun otobüsünün arkasından bakarken, bir yandan da ağlayakalmış...


NOT: Bu adam ve anlatılanlar gerçektir. Olayı yaşayanlar asla bilinmeyecektir. Olayı adam anlatmıştır ve adam 3 sene önce vefat etmiştir. Sonradan durumu düzelen adam, eski çırağının oğlu olan genç adama, her ay burs yollamıştır. Buna rağmen, ne genç adam bursun nerden geldiğini bilmiştir, ne de eski çırak patronuna hakkını helal etmiştir. Bu olayda ibret alınsın diye, eski patronun genç dertdaşı başka bir genç adam tarafından buraya kaydedilmiştir...

Allah razı olsun Talha kardeşim...bazı gerçekler insanı kendne getiriyor ....bazı şeyler bazıları için gaibane kalırken bazı hakikatler bazılarına göz kırpıyor ...

benim hiç ablalrımın ve abilerimin anlattıkları anılar gibi anılarım olmadı :cry: .17yaşımdayım ve daha doğru dürüst bir kara gün dostum olmadı kime güvendiysem beni hayal kırıklığına uğrattı.ama en büyük hata bende ben inandım bütün arkadaşlarımı kendim gibi gördüm.