Muhabbet Fedâileri

Üzülme ablacım. ınş. bu gibi safahatı; kendini ve sizi üzmeden atlatacaktır. Ergenlik dönemin getirdiği cahilce hareketler bunlar. Bu dönemde kişi duymak istedikleri kişinin sözünü dinler sizin de dediğiniz gibi. Ve arkadaşları onların vazgeçilmezidir. Eğer bir gün arkadaşlarından ilgi ve ihanet görürse belki o zaman dualarınız kabul olur. Belki duanızın cevabıdır, kızınızın arkadaşlıklarından tatmin ol(a)maması Ama gene de her cihetiyle bakmak gerek buna...

Mesala, böyle de bakabilirsiniz druma.
Geçmişinizde siz de biraz anne babanızı üzmüş olabilir misiniz acaba? Eğer öyleyse, bir de hayatın karşılıklı olması vechesi ile bakın kızınızın hareketlerine...
Duacı olacağız inş.

Okul arkadaşları ve çevredeki arkadaşları en büyük etken sanırım . Kız çocukları özellikle tv furyasına kapılıp gidiyor...Özellikle lisedeki gençlere bu tür ortamları hoş gösteren birçok dizi var.Bu dönemlerde etkilenmemek elde değil bu tür davranışları ve ortamları onaylayan birde arkadaşları varsa dahada zor dünya sadece onun ekseninde dönüyordur artık ...

Allah sıkıntılarınızı gidersin .ınşallah en kısa zamanda kızınız salih bir evlat olur. amin ...

Dua ile...

http://ihvaninur.blogcu.com/cocuklar-herseyimiz_2253038.html

Ablacım bu benim küçük bir yazımdı... ınşeAllah bişiler vurgulayabilmişizdir :roll:

Arkadaş çevresi ve özenme, hevesler sebebiyet veriyor buna. Hoşlanmadığınız huyları olan arkadaşlarıyla olan bağlarını zamanla yavaş yavaş azaltıp, bitirirseniz iyi olur. Bir de başka uğraşılar bulmanız lazım, onu o ortamdan uzak tutup, müsbet şeylerle uğraştıracak. Demiyorum ki dini kursa, çalışmalara falan katılsın, ilk başta belki ağır gelir aniden değişince. Ama dindar insanlarla faaliyette bulunabilir, yaşıtlarıyla, mesela ebru kursu, hattatlık kursu ilk başta iyi olabilir. Böylece eser üretir, beğeni toplar, iyi hisseder kendini. Ne yapıp yapıp, boş vakitlerini müsbet insanlarla geçirtmelisiniz, onu da sıkmadan. Kötü arkadaşların huyları çok etkiliyor malesef. Erkeklerle çıkmak, flört etmek, takılmak... Beğenilmek, övülmek, sürekli aşk sözcükleri duymak... Bunlar büyüleyici gelebilir. Zaten büyüleyicidir de, aldatıcıdır. O erkeklerin zaten %90'dan fazlası da evlenebilecek maddi durumda değildir, askerlik de yapılmamıştır, belli bir işi, oturmuş hayatı da yoktur. Kısacası bunlar ömürden yıl götürür, bunun farkına varmalı. Yoksa zaten arkadaşlık etse de, evlenmek gibi ciddi son gerekti mi tarafların 5-10 yıl beklemesi gerekiyor ülkemiz şartlarında, bu kadar süre de yıpratıcıdır, erkeklere de güven olmaz kolay kolay. Hele ülkemiz şartlarında, bir erkeğin evlenmek için belini doğrultana kadar yapması gereken şey çok, katetmesi gereken yol. Ortalama 28-30 yaşına dayandı artık evlenebilme gücü için gereken süre. Ne kızlar daha evveline razı olur, ne aileleri, herkez başağrısı olmayacak şekilde standardı yüksek bekliyor zaten. Erkek tarafı için de bu yüzden erken yaşlar, eğlence, gezinti tozunu babında olabiliyor sadece. Kısaca durum karışık, bilincine varsın, niyeti nedir, evlenmek mi istiyor, eğlenmek mi. Söz dinleyecek bir kıza benziyor. Evlenmek istiyorsa da bilmediği şartları iyi anlatın, iyi bilincinde olsun, kendi de üzülür bir erkek uzun süre oyalarsa, duygularını yıpratırsa. Hem üstelik dindar olmayan kesimde erkekler evlilik dışı cinsel münasebete açık da olsalar, bunu isteseler de, iş evlenmeye geldi mi, herkez temizini (!) istiyor. Böyle bir şeyle karşılaşmak da söz konusu. O yüzden kızların çok akıllı davranması gerekli.

A.Kadir Said ağabeyimiz güzel noktalara değindi. Allah razi olsun Sibel ablamız adına

Benim sekiz yaşında bir kızım var. Bir zaman dikkat ettim, bizimle kahvaltı bile yapmıyor, devamlı televizyon seyrediyor, başka işlerle meşgul oluyor. Arkadaşları ile oynamaktan başka birşey düşünmüyor. Bizimle mecburiyetler harici en ufak bir iritbatı kalmamış desem doğru olur.

Eyvah dedim. Hemen eşime ve kendime kusur bulmaya başladım. Kusurların adını koydum. Onu bizden uzaklaştıran hatalarımızı tespit ettik. DAmlaya damlaya öyle birikmiş ki: Sonra karar verdik ki, "Kızımız bize tekrar kazandıracak şey, o sevdiği şeylerden daha çok sevdiği şeyler yapmaktı. Mesela, onunla sohbet etmek, şarkılar türküler söylemek, oyunlar oynamak gibi. Yada emir vermemek, hayatına karışmamaya azami dikkat etmek gibi. Böylece bizi tercih ettiği yeni sevgililerini aslında bizden daha çok sevmediğini, bilakis bizi daha çok sevdiği ve bizim onu artık sevmediğimizi ve baskı yaptığımızı düşündüğü için uzaklaştığını anladık. Kişiliğini bize gösteremediği için, kişiliğini ya gösterebileceği, yada onu soktuğumuz kompleksini saklayabileceği ve-veya ıspat edebileceği iş ve kişilere yöneldiğini gördük.

Özellikle şu var; iki yaşındaki kardeşine hiç bir şekilde bağırmıyoruz. Eskiden onada bağırmıyorduk. Oysa şimdi ona emirler veriyor ve devamlı bir şeyler yapmasını istiyorduk. Sen büyüdün ışığı kapat, sen büyüdün wc'ni yıka. Sen büyüdün, sen şöylesin, buraya git , yüksek sesle konuşma, yemeğini doğru ye, dersini yap, vesaire vesaire.

Ne mi yaptık, artık ona hiç bir emir vermedik, aklını sorgular, komplekse sebep olan ve gururunu kıran, kıskançığı azdıran bağırmalardan vazgeçtik. Kardeşi ile şununla bunula kıyaslamadık.

Artık kahvaltı sofrasında çizgi filimden daha çok güzel bir mutluluk yaşıyor. Babası ile arkadaşları ile yaşayacağından, oynayabileceğinden daha güzel oynu oynuyor ve şeyler paylaşıyor. Gözlerinin feri geri geldi. Yüzünden gülücük eksik olmuyor.

Ne kadar geç klaınmış olursa olunsun. EVlatlarımız vereceğimiz ufak bir sevgi gösterisinin tesiri büyük oluyor. Tahribat ne kadar büyük olursa olsun tamir ediyor. Çünkü, evlatlarımız eğer bizden uzaklaşmışsa bilin ki sevgimiz artık onlara yetmiyordur. Çünkü, göremiyordur. Demek gösteremiyoruz?

Çocuklarımızı asla eleştirmeyelim. Sürekli teşvik ve iltifat ile ödüllendirelim. Karşılığını fazlası ile alırız.
Muhabbetle

ılgilenmeden büyütmek, çocuğu söz dinlemez yapıyor, malesef... O noktadan sonra işler çok zorlaşıyor. Çocuk biraz daha olgunlaşıp, anlamaya başladıkça, belki biraz daha söz dinler hâle gelir. Allah yardımcınız olsun.

Sibel abla sanırım en önemlisi fedakarlık ..onun için bişeylerden feragat edip onunla daha çok zaman geçirmek onun hayrına olacaktır..Bu akşam tevafuk camide hoca çocuk yetiştirmenin zorlukarından bahsetti .. Aklıma siz geldiniz duada bulundum Ramazan hürmetine inşallah dualarımız kabul olunur ..

Ben kendi annemden örnek vermek istiyorum.Annem çalışan bir bayan değil ev hanımı .Büyüdüğümüz ailenin,çevrenin,şehrin,kültürün elbetteki farkı var .. Ben lgs ye hazırlandığım dönemde, hanımların altın günleri vardır annem altın günlerinden ayrılmakla başladı ,okuldan, dershaneden her eve gelişimde yemeğim hazırdı. Ben eve gelmeden annem evde bulunurdu .. Ben de onun yaptığı fedakarlığı görüyorum buda beni mutlu ediyordu açıkçası ..

Filizi toprağa atıyorsunuz. Sulamayı unutursanız o filizden ne hayır bekleyebilirrsiniz ki .Çiçek açmıyor diyorsunuz çiçek açması için bu sefer su veriyosunuz ama artık geç..

Her akşam yemeği beraber yemek, oturup çay içip muhabbet etmek, pazar kahvaltılarını hep beraber yapmak +++.. Çok basit görünsede ne kadar birlik o kadar kuvvet o kadar muhabbet o kadar bağlılık...

Hazır yetişmekte zor ama insan bi yaşa gelince yemek yapmakta zorlanıyor

Alıntı sahibi ""zamane_gençlik""

Filizi toprağa atıyorsunuz. Sulamayı unutursanız o filizden ne hayır bekleyebilirrsiniz ki .Çiçek açmıyor diyorsunuz çiçek açması için bu sefer su veriyosunuz ama artık geç..

Bence onun misali şöyle. Bir bitkiyi bile büyütürken destek olmalı, yol göstermeli, ilgilenmelisiniz. En azından bir sırığa bağlarsınız ki dikine çıksın. Eğri büyüdükten, yollar ayrıldıktan sonra işler güçleşir. O yüzden 3-5 yaşından başlayarak iyi eğitim verilirse, ileride çok kolaylık sağlar. O küçük yaşlarda çocuğun bilincine ne kazınırsa, o daha kalıcı oluyor. ınsan bazı hakikatleri yaşayarak, tecrübe ettikçe öğrenir, ama her hakikati böyle tecrübeyle öğrenmek, bazen çok çetrefilli olur, bazen o hakikatın farkına varılamadan ziyan olunur. O yüzden ileride tecrübeyle öğrenip, hem kendine hem ailesine meşakkat çektirecek hakikatleri, ufaklıktan öğretmek lazım. Yoksa zorluğun yanı sıra, hiç öğretememe, kabul ettirememe riski de var.

Nacizane ...

Allah razı olsun Said abi .. Bu açıklama daha uygun oldu

Allah senden de razı olsun

Acizane (haddime değil ama) tavsiyelerim şunlar;

1- Çalışıyorsanız (eğer çok ciddi bir şekilde çalışmaya ihtiyacınız yoksa) derhal istifa edin. Kızınızla ilgilenin zamanlarınızın çoğunda. Çünkü kızınız işinizden daha önemlidir.

2- Kız çocuğu babaya daha yakındır. Tahminimce eşiniz kızınızla çok fazla ilgilenmiyor. Bu yüzden babasıyla arkadaşça ilişki kuramamanın oluşturduğu boşluğu erkek arkadaş beklentisiyle doldurmaya çalışıyor. Eşiniz, kızınızla daha çok ilgilenmeli.

3- Birlikte olduğu arkadaş çevresi ve vakit geçirdiği mekanları ona sezdirmeden denetim altına alın. Tehlikeleri ona belli etmeden bir yolunu bulup bertaraf edin.

4- Kesinlikle baskı kurmayın ve kırıcı tartışmalara girmeyin. Aile huzurunu sağlayın, ve ne olursa olsun onun önünde eşinizle tartışmayın.

5- Her istediğini yapmayın. Makul isteklerini yerine getirin ve makul olmayan isteklerinin neden makul olmadığını sabırla ve tatlı dille ikna edenedek anlatın.

Bunlarla birlikte forumdaki kardeşlerimin tavsiyelerine de katılıyorum.

Allah kızınızı ve tüm gençlerimizi hayırlısıyla kötülüklerden muhafaza eylesin...