Muhabbet Fedâileri

Duygusal insanları görmüşsündür.

Bu duygusal yani hissiyle konuşan insanlar,akıllarıyla konuşmuyorlardır.
çünkü bu tür insanlar hisle konuşurlar,onsan duygusal insan denir.

nefis;insanı kötülüğe sevkeden bir başka duygu.

vehim,his,heves ;bu üçünün özelliği ileriyi görmüyorlar.o andaki lezzet neyse onu isterler.

bunları kötülüğe teşvik eden nefis ,yardım edince artık akıl ile kalb konuşamıyorlardır.

his herkesde vardır,önemli olan bu hissi iyi kullanmaktır.

ama nefis kötülüğe teşvik ede ede,his fazlalaşıyor,
o zaman artık kalbde susuyor.

onun için aklımızı hisselrimize karşı koruyalım,
konuştuğumuz zaman akıl ile mi konuşuyorum,
yoksa hisle mi konuşuyorum.
diye kendimizi kontrol edelim.

neticede diyor ;işte günah aklın ve kalbin mağlup olmasıyla oluyor.Heves ve his ve vehme karşı yenilmesinden.

imansızlıktan veya imanın zayıf olmasından değil.

anladıklarım bu kadar cevat.

dua.

birincisine cevap;ihlas risalesidir,boşuna en az 15 günde bir okuyun dememmiştir.oku anlarsın?

ikincisi;ise ilim dairesi demektir.

yunus abi Rabbim razı olsun..

Rabbim iki abiminde ilmini artırsın amin.

Bir kardeşimiz, kusurunu görmediği münasebetiyle, onu ikaz için yazılmış ince bir meseledir. Belki size faydası olur, diye yazdık.
Bir zaman, evliya-yı azimeden, nefs-i emmâresinden kurtulanlardan birkaç zattan, şiddetli mücahede-i nefsiyeler ve nefs-i emmâreden şekvâlarını gördüm. Çok hayret ediyordum. Hayli zaman sonra, nefs-i emmârenin kendi desaisinden başka, daha şiddetli ve daha ziyade söz dinlemez ve daha ziyade ahlâk-ı seyyieyi idame eden ve heves ve damar ve âsab, tabiat ve hissiyat halitasından çıkan ve nefs-i emmârenin son tahassungâhı bulunan ve nefs-i emmâreyi tezkiyeden sonra onun eski vazife-i seyyiesini gören ve mücahedeyi ahir ömre kadar devam ettiren bir manevi nefs-i emmâreyi gördüm. Ve anladım ki, o mübarek zatlar, hakikî nefs-i emmâreden değil, belki mecazî bir nefs-i emmâreden şekvâ etmişler. Sonra gördüm ki, ımam-ı Rabbanî dahi bu mecazî nefs-i emmâreden haber veriyor.


Bu ikinci nefs-i emmârede şuursuz kör hissiyat bulunduğu için, akıl ve kalbin sözlerini anlamıyor ve dinlemiyor ki onlarla ıslah olsun ve kusurunu anlasın. Yalnız tokatlar ve elemlerle nefret edip, veya tam bir fedailiğe her hissini maksadına feda etsin. Ve Risale-i Nur'un erkânları gibi, herşeyini, enaniyetini bıraksın. Bu acip asırda dehşetli bir aşılamak ve şırıngayla hem hakikî, hem mecazî iki nefs-i emmâre ittifak edip öyle seyyiata, öyle günahlara severek giriyor. Kâinatı hiddete getiriyor. Hatta kendim, bir dakika zarfında, yirmi paralık bir sıkıntıyla, altmış liralık bir haseneye tercih etmeye çalıştım.
Hem on dakika zarfında, büyük bir mücahede-i manevide, benim cephemde, kırk ikilik bir top gibi düşmanlarıma atıp yol açtığı halde, o iki nefs-i emmârenin, muvakkat bir gaflet fırsatında, hodgâmlık ve meyl-i tefevvuk gibi gayet zulümlü ve zulümatlı hissiyle, büyük bir şükür ve teşekkür yerine, "Niçin ben atmadım?" diye, en çirkin bir riya ve rekabet damarını hissettim. Cenab-ı Hakka yüz bin şükür ediyorum ki, Risale-i Nur ve bilhassa ıhlâs Risaleleri, o iki nefsin bütün desâisini izale ve onların açtığı yaraları tedavi ettiği gibi, o bir dakika ve on dakikadaki hâletleri birden izale etti. Ve manevi bir istiğfar olan kusurumu bildim. O hatanın muaccel cezası olan içindeki elemden ve azaptan kurtuldum.
Umum kardeşlerimize birer birer selam ederiz.

http://www.risaleara.com/oku.asp?id=3404&a=ihlas%20risaleleri&k=9&p=7