"Elif" olmak zordur
Cünkü "Elif" olmak,
Yuvarlak bir dünyada dik durmanın
Dik ve önde belki acıyla
Ama vazgeçmeden durmanın
Dünya ne kadar dönerse dönsün,
Olduğu yerde kalmanın adıdır “Elif” olmak
………
Zordur “Elif” olmak
“Elif” olmak hep vurulmaktır ,
“Elif” olmak yalnızca “elif” olmaktır
……
”Elif” demeden hiçbir şey denilemez
Ben “Elif” dedim
Artık her şeyi söyleyebilirim
Dostum, "Elif” olmayı dilemişim sanırım bir vakt-i seherde, bir cesaretle…
Zor(luğunu) bilmemişim o zamanlarda; dilemişim
Yar’ın huzurunda bir “Elif” misali durabilmeyi dilemişim;
Oysa şimdilerde dizlerimin bağı çözülür;
Diz çökerimbe’ye meylederim;
“Başlasın bu cümle artık!” derken ,
Yine “Elif” misali kalıveririm bir Bir’in huzurunda
Yine zorlukla, yalnızca, yalın-ca…
“Elif” olmak zor imiş!
Ama her Elif’in yanında akvâ olan’ın yardımı, Yar’lığı var imiş!!
Dostum, bilir misin “Elif “ olmaya talip olmak nedir, bilir misin insan nasıl “Elif” olur?
Dilersin O’ndan sadece O’nun Yar-lığını, dilenirsin…
O’nun kucağından başka mekanlar sana soğuk gelir, üşürsün bir ağustos sıcağında
Yürüdüğün yollar sana yabancı gelir;
Bildik mekanlar sıkar seni
Tanımadığın sîmalar sana âşina gelir, tanımadığın kişiler senin niyazına girer;
Tanıdıkların ise yabancı nazarlarla bakarlar sana
Hikmetine eremediğin hallerle örülür hayatın;
Susmayı seversin; sükûtu seversin; sükûtu hal edinenleri seversin…
Dostum, bilir misin, “Elif” bağlanmaz kendisinden sonraki harfe…Sadece kendinden önceki harfe bağlanır; en önceki’ne belki de
Sen, dünyana sonradan girenlere sıkıca bağlandığın vakit “Elif” olmaz adın
Sanırsın ki o zaman üzerindeki zorluklar kalkacak;
Ama herkes yüklenir üzerine
Yardımsız yar’lar doluşur dünyana”yardımıyla gelen yar” gitti diye…
Aklımın al(a)madığı hallerin eteğinde gezinir dururum;
Belki aklım acziyetiyle susabilmeyi öğrenir diye
Başımı tâ yüreğime kadar eğer, dinlerim o kısık fısıltıyı şimdilerde…
Dostum, şimdilerde “Elif” der susarım; elimi bileğime koyar dinlerim Nabzımıatışları, dünyadaki hiç kimsenin isminde artmaz…
Yüreğim dünyadaki kimsenin isminde titremez;
Bu belki de lütuftur, Yar’dandır …
Bu, belki de “Elif “olmanın gereğidir
Allahu A’lem…
“Elif” olmayı dileten de “var”imiş dostum;
“Yar” olmayı dileyen imiş…
Mevlana
"İnsan vardır fark edilmez süsünden.
Kimi farksızdırkoyun sürüsünden.
Her gördüğün şekle kapılma,
insan anlaşılmaz görüntüsünden...(!)"
Alıntı sahibi ""zamane_gençlik"" 
