bir leyla düslemesi
Bir Leyla düslemesidir ask. Yanmaktir bir gülün kirmizisinda, türküler yakmaktir sevgiliye. Gün batimlarinda tutulan sevdalari gün dogumlarinda aramanin adidir ask.....Seherlerde bülbülün yanik nagmelerinde gül hasreti çekmektir...; gülü rengine veren bülbül olmaktir ask.....
Ve biz simdi büyüsü kaybolmus zamanlarda askin pesine düstük. Pazar pazar gezinen Zeliha olduk askimizi bir Yusuf bulmak için....
Yusuf, esrarini gizleyen ebedi iffetti...
Mecnuna özendik sevdamizi bir Leyla'ya yüklemek için. Leyla bir isikti, ab-i hayatti aski filizlendiren.
Biz ölümsüz ve günahsiz asklara degil.., günü birlik sevdalara takilip kaldik...
Mecnun'un askina özenip de yürüdügmüz yollar, çöl degil.......
....oysa ask, çölde haz verir insana......
Kalp...çöl yanmisliginda kaniyorsa ask vardir....
Ask...yanmislikla daha lezzet verri asiga.
...Susuzluktan çatlayan dudaklardan dökülen Leyla adi...Canan adi...
can verir ölü ruhlara....
Geceler boyu yildizlarla söylesip de onlara elveda diyemedik gün dogumlarinda....
Biz.., ceylanlarin gözlerini öpemedik, bu gözler Leyla'nin gözlerine benziyor diye...
]...........Biz sevemedik yaratilani Yaratan'dan ötürü................
......Yunus mektebinde diz çöküp okuyamadik ask kitabini.............
Oysa..varligin özünde sevda hamuru vardi...O hamuru besleyen askin pismanlik gözyasi vardi...
..En sevgiliye iltifatlar vardi sevgililer sevgilisinden......,
" Ben sana asik olmusam Ey Serif.."
hitabinin tatli sicakligi vardi.
".....Levlake..." hitabiyla baslayan bin bir renkte iltifatlar vardi.
Yere göge sigmayan Sevgililer Sevgilisini gönül Kabesinde misafir etmenin telasindayiz.......
...Ebedi aski arzulayanlar.., sevdiginde fani olup ölümsüzlügü kucak açanlardir.....
....
....
Yanikligiyla ve ceylanlariyla
kendisini aska çagiran çöldedir
Mecnun.
Dolasir bir bastan bir basa.
Yüreginden aska irmaklar akar
çöl kumlarinda. Gönlünü avutur.
Dolastigi günlerden bir gün....
Fark edemez namaz kilan bir dervisin
önünden geçtigini.
Leyla'dan baskasini görmeye yasakli
gözleriyle göremez, namaz kilan dervisi. Namaz biter. kirk yillik bekleyis yükünü bilen dervis kizar Mecnun'a. özür kusanmis kelimelerin ardindan, pasli vicdanlara bir hançer gibi, saplanan sözler dökülür......
"Kusura bakma dervis baba...., ben Leyla'nin askindan seni göremedim. Ya sen, huzurunda bulundugun Mevla'nin askindan beni nasil gördün??"
Ask yanilgisiyla
avunan yürekler
sitmaya tutulur.
Yeni bir sevdanin,
ezeli ve ebedi
Leyla'nin esiginde
aska uyanir canlar,
Leyla'ya uyanir.
Vuslat kokan düsler Leyla'ya uzanir...
