25 Recep 1426
Nefret ediyorum..
Bu kelimeyi de lugatıma aldığım için kendimden de nefret ediyorum..
Sevmiyorum kalabalıkları..
Durmadan çalan telefonları..
Aralıksız gelen mesajları..
Kaprisli,anlaşılmaz,anlamaz insanları..
Sonra nefret ediyorum neden beni sevmiyorsun cümlelerini..
Burada sevmeyi,gereksiz laf cambazlığını..
Daha neleri…
ALLAHIM…
Ben SEN’ i özlüyorum..
Buralarda yapamıyorum..
Boğazım düğümleniyor…
Ben..
Nefes alamıyorum..
Sen yarattın diye seveyim diyorum..
Her seferinde yığılıp kalıyorum..
Yıkılıyorum dizlerimin üzerine..
Ben insanlara derdimi anlatamıyorum..
Her şeyi bildiğini zannedenlerden..
Başkalarını dinlemeyi bilmeyenlerden…
Gereksiz lakırdı edenlerden..
Hep itiraz edecek bir şeyler bulanlardan…
Nefret ediyorum..
Bu cümleden de…
Elime yapışmasın,elim alışmasın,kalemim yazmasın..
Marjinal takıldığını zannedenlerden…
Her lafa atlayıp beni delirtenlerden..
ıki sayfa açıp okumayanlardan..
Ama buna rağmen fetva verenlerden..
Durmadan kulp takanlardan..
Sonu gelmeyen üç noktalardan…
Sanırım insanın elinin,dilinin değdiği her şeyden..
En çok ta kendiyle uğraşacakken,
gönül aynasında kendine çeki düzen verecekken…
başkalarını düşünüp ‘’nefret ediyorum’’ diyen kendimden…
nefret ediyorum..
Affet Allahım…
BEN BÖYLE OLMAMALIYDIM..
Biliyorum..
Af dileniyorum..
mavilale..