Nurla gelen Dostum!
Hani hâyal ederdik ,
Cumbanın balkonundaki nur sohbetlerini...
Kalplere akan o Nur damlalarını,
Boynumuzu büküşümüzü,
Âczimizi...
Sonra umut dolu sözlerin sallanışı havada,
Kulaklarımıza fısıldanan
O sözler...
Bizi bizden alan aldıkça semayı anımsatan sözler,
Kendimizi hatırlatan
NuR'um...
Sen konuştukça susuyoruz hep bir ağızdan
Belkide yanda kaynayan sımsıcak çay bile...
Hep birlikte bizi bizden almanı bekliyoruz..
Sonra birbirimize tebessümlerimiz çalkanıyor pencerenin önünde
Ki suskun ve huzur dolu gönüllerde kalmış nur damlaları
Günyüzüne çıkarmaya korkuyoruz
Taşıyoruz hep birlikte gönüllerde...
Bekliyoruz Nur'um...
Yine gel ...
Yine cumbanın altında...
Hep beraber serzenişle..
Senle O'na varalım...
Gel ki nur damlaları eksik olmasın yüreğimizden ...
Gel ki kaybetmeyelim bizi...
Senle başlayan Dostâne Gönülleri!...
