KULUM BEN...
Kadir Mevlâ’m, aşkın ile hâl oldum;
Yaradan sen, yaratığın kulum ben!..
Edep bildim her geçene yol oldum!..
Yaradan sen, yaratığın kulum ben!..
Gönül verdin imân ile süsledin;
Nefis verdin, hâl içinde besledin!..
Her zerremi elif elif işledin;
Yaradan sen, yarattığın kulum ben!..
Sâlih kula: ‘Velîm’ dedin, aşk verdin;
Bir sonsuza dönüp giden çark verdin!..
Sekiz cennet makâmından, köşk verdin;
Yaradan sen, yarattığın kulum ben!..
Vâde verdin usûl, erkân, yolum var…
Vuslât verdin umut yüklü dalım var!..
Gülşen verdin bir solmayan gülüm var;
Yaradan sen, yarattığın kulum ben!..
Tâ elest’te seni bildim, can senin…
Secde eden ağaç, yıldız, gün senin!..
El açmışım, kapındayım ben senin;
Yaradan sen, yarattığın kulum ben!..
Hakim sensin, hikmet söyler her emel;
Rahmetinle sana akar her âmel!..
Neye baksam sen ordasın Ey Güzel;
Yaradan sen, yarattığın kulum ben!..
Rıfat ARAZ