Ötesi berisi derisi gerilmiş zamanın.
ıçime sağnak sarmalları..
Çok tuttum örgüsünden geceyi,
Döngüsü ağır oldu…
Ayrılık kara bir yazı mavi sahillere...
Gayrılık batışı ümid yeşilinin...
Kavuşmak en nazenin yeri ezginin..
Bir kere bile dinlemedi türkümü...
Bir kere cebine koymadı hatıralarımı..
Bir kere olsun olmamış diye söylemedi,
Hamlığıma..karaca gözleriyle...
Bir kere bakmadı ceylanca,
Hiç ürkmedi korkmadı…
Ve O, en sessiz sedasıyla araya girdi.
şimdi firak kulaklarını tıkamış gitmelere..
Ve Vuslat alışmış gelmelere...
Pınarları kurumuş ağlamaların.
Önemsiz kurgular kurdular,
Yalnızlık hayalleri...
Önemsediler kendilerini kendilerinden habersiz...
Belki ıflah olmayacak yarınlarım,
Kalacak kimsem kimsesiz…
ınsanlık insancasında hiçte yabani değil oysa..
ıftirak dünyanın yazgısı…
Ve yok olmak bir saklambaç hülyası…
Hoşça kal..
şuara bir dizede ölür…
şiir yaşar...
Yaşayan şiir kadar…
Sıradan ayrılıklar sırrına gömün yadigârları...
m_safiturk