Kabule zorlanır ruhum pervasızlıkları
Aklıma bir çığ gibi düşer karanlık gecenin beyazlığında
Fecri Kazib’den başlar yolculuk, Fecri sadıka doğru
ıçini dökebilmelisin , hiç çekinmeden , kusarcasına
Tiksinmeden, iğrenmeden.
Önce yoldaş sonra yol demiş eskiler
Gönüller anlamalıdır artık .
Haya’nı yüreğine koy ,
Yüreğinin ateşinde kavrulsun hayasızlara inat edercesine
Delirtircesine , kahredercesine sımsıkı tut.
Yoldaşın haya’dır bu yolda ,
Sana senden geriye ne kaldıysa haya’dan sonra
Sonunun başlangıcıdır artık yolun.
Gidemezsin artık hiçbir yere
Yoldaşın yoktur çünkü,
Savrulan ruhun senin değildir ,
şeytana satacak kadar bile geriye kalmamışsa ondan geriye.
ılle de yola çıkmak istersen eğer
Dostunun olmadığı yerde düşmanındır yoldaşındır.
Anlayamam ben genel geçer insanları
Ruhunda fırtına kopmuyorsa senin
Kelimeler benliğini kıs kıvrak savurmuyorsa bilinmezliğin girdabında
Ruhun hortum gibi alabora etmiyorsa içindeki beni,
Arkana bakmadan yürüyemiyorsan,
Ayakların geriye gitmek istiyorsa
Kulağında şarkılar hala dans etmiyorsa
Ruhun kabul etmiştir artık pervasızlıkları.
