1994 yılı ilkbaharında, Çağrışan köyüne Risâle-i Nur sohbeti için bir iki abla ile gitmiştik. Çağrışan’a ara sıra gelirdi Birinci Ağabey. Yine orada idi. Sohbeti o yaptı. Sohbetten sonra bize kitaplar hediye etti. Bana da Hastalar Risâlesini hediye etti. Üzerine “Hizmette devamını dilerim” yazmıştı. Bu sohbet, benim katıldığım ilk Risâle-i Nur sohbeti idi. Birinci Ağabeyi de ilk defa o sohbette gördüm, tanıdım.
Daha sonraları Mehmet Emin Birinci Ağabey, bizim eve de gelmişti. Hava sıcak olduğu için, sohbet terasta yapıldı. Beş yaşında olan oğlum Muhammed, o gece güzel bir rüya görmüştü. Rüyasında bizim eve Üstad Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri gelmiş. Oğlum Muhammed, Kur’ân-ı Kerim’i göstererek, “Önce bunu okudu”, sonra da Risâle-i Nurları göstererek “Üstad, bu kitabı da okudu” dedi.
Yine evimizde, öğleden sonra ve akşam Risâle-i Nur sohbetlerinin (kadın ve erkeklerin ayrı ayrı) yapıldığı bir günde, eşim rüyasında Peygamber Efendimizi (asm) görmüştü. O rüyada da Peygamber Efendimiz (asm), evimize gelmiş ve sohbetin yapıldığı odada masada duran Risâle-i Nurları eline alıp, açıp baktığını anlatmıştı.
2003 yılının Mart ayında annem vefat etmişti. ıstanbul’daki Cumartesi dersinde annem için hatim cüzleri dağıtılmış. Ben o günlerde bir rüya gördüm. şöyle: Annemin cenazesine Birinci ve Haşim Ağabeyler de gelmişlerdi. Birinci Ağabey, Haşim Gayberi Ağabeyle odaya bir battaniye göndermiş. Birinci Ağabey, “Bu Üstadın battaniyesi. Bunu tabutun (cenazenin) üstüne örtün” diyordu, Haşim Ağabey de getirdi tabutun üstüne örttü. Rüya böyle bitti. Daha sonra Üsküdar’da Haşim Ağabey ile karşılaşınca, “Yenge, başınız sağolsun, annenize duâ ettik Cumartesi dersinde” demişti. Allah razı olsun Nur Talebelerinden, âmin.
2004 yılında, Birinci Ağabeyin Kumburgaz’daki evini ziyaret etmiştik. Okuma programı vardı. Sohbeti, Birinci Ağabey yapıyordu, kırk kişiden fazla hanım vardı. Namazdan bahsediyordu. Birinci Ağabey bana bakarak: “Bazıları namazlarını TV dizileri bitince kılıyorlar” demişti. Ben o günlerde o yanlışı gerçekten yapıyordum.
Kızım Hatice, Prof. Dr. Bünyamin Duran’ın teklifi ile Arapça pratiğini geliştirmek için şam’a gidecekti. Hatice’yi, Birinci ve Fırıncı Ağabeyler Kumburgaz’dan beraber uğurlamışlardı. Allah razı olsun.
Hollanda’da ıslâm Üniversitesi’nde okuyan kızım Hatice’nin sınıfına, koridor çok uzun olmasına ve kendisinin hasta olmasına rağmen, yanına gidip hal ve hatırını sormuştu. Hatice, sınavlarda Birinci Ağabeyi telefonla arayıp duâ istiyordu. Birinci Ağabey bizim ailenin duâ istediği ender insanlardandı. O bizim ailemizin de duâ hazinesi idi.
2005 yılındaki ziyaretimizde de Hatice yanımızda yoktu. “Hatice nerede?” diye sormuştu rahmetli ağabey. Allah gani gani rahmet eylesin, Birinci Ağabey, kızım Hatice’ye çok duâ etti.
Kumburgaz’daki evinin bahçesi çok güzeldi. Duvarın dibinde bir kayısı ağacı vardı. Ağaçta tek bir tane kayısı kalmış, yakınlarına, “Bunu kimse almasın, onun sahibi gelecek” demiş. Ve o kayısıyı da bana ikram etti. Bizim memlekette çok kayısı ağacımız vardı. Ama bu kayısının tadını hâlâ unutamıyorum.
Birinci Ağabeyin vefat haberini, bir Salı günkü mahallî Risâle-i Nur sohbetinde aldım ve hemen bir hatim dağıttım. Hatim cenazeye yetişti, elhamdülillah.
Vefat haberini duyduğumda çok üzüldüm. Kan bağım olan bir yakınım vefat etse belki bu kadar üzülmezdim. Birinci Ağabey bize duâ eden Üç Mehmet’ten biriydi. Çocuklarımın başarısının arkasında bu güzel insanın manevî desteği vardı. Mekânı Cennet, komşuları Peygamberimiz, sahabeler, Üstadımız Bediüzzaman Said Nursî ve Nur Talebeleri olsun. Âmin.
Durdane AKDEMıR
15.04.2007
