Hangi nefis böbürlenmeyi sevmez ki ; hangi nefis alkışlanmayı istemez ki? Nefislerimiz kendini beğenmez mi ? Kendini beğeneni beğenmez mi? Rabbim nefsin emirlerine uyanlardan eylemesin. Amin
Oysa nefsin hoşuna gidenlerden hangisi bizim eserimiz , hangisini biz yaptık, methedilen hangi özelliğimizi biz yarattık ( Haşa)
Öyleyse, bizde olan özellik , bizde olan vasıf bizim malımız olmadığına göre , asıl övülmesi gereken bize bu özelliği , bu mahareti veren değil midir? Asıl hamd ve övgünün O'na yapılması gerek değil midir? Elhamdülillahi Rabbil Alemin.
Dolayısıyla bize düşen , kendimizi övmek değil , kendimizi öveni övmek değil, Bizi yaratana , bize bu vasıfları emaneten verene şükretmektir , O'na hamdetmektir.
Şöhret bizim neyimize , övünmek bizim neyimize. Bizim mahiyetimiz aczden , fakrden ibaret değil midir? Gücümüz , kuvvetimiz elimiz in yetiştiği yere kadar olduğuna göre ; bize layık olan tevazudur , mahviyettir.
Bu gururlanmak , bu böbürlenmek , bu kendini ayrı görmek , kendini üstün görmek de neyin nesi ;
Demek ki gurur , kibir , enaniyetli olmak, kendini farklı görmek doğru bir hal , bir davranış değildir. Öyleyse ; böyle bir halimiz varsa, nefsimize böyle hisler , böyle duygular geliyorsa , hemen tövbe istiğfar etmek , O'na dönmek ; '' Ya Rabbi beni bu halden dolayı yargılama , beni affet , ben aciz bir kul olduğum halde , bendeki her şey senin mülkün , senin malın senin vedian olduğu halde ; bende bir şey var zannettim. Affet Rabbim.'' diye O'na yalvarmak, O'na dönmek gerekir.
Rabbim bizi fahrden , Rabbim bizi medihten , Rabbim bizi gururdan uzak etsin İnşallah..
Rabbim bizi Üstad Hz.lerine kulak verip , Rabbine hakkıyla kulluk edenlerden eylesin İnşallah...