Muhabbet Fedâileri

Alıntı

Hatta zehir insanı öldürürken 21 kez zehirlenen Üstada bir şey yapmamıştır.Çünkü zehirde Allahın emri ile zehirlemektedir.Çünkü zehirde sebeptir zehirleyenler de sebeptir.O zaman sebeplerin tesiri olmadığını artık nefsimize de kabul ettirmemiz gerekmez mi?O zaman Sahibüzzaman'ın eserlerini okuyanlar Bediüzzaman gibi duruşlar yapmak zorundadır çünkü onlara böyle duruşlar yakışır.

Sadakte..

Alıntı sahibi ""Abdulbaki""

Alıntı sahibi ""Zehracan""

Abdulbaki abi, derslerinizi özledik

ınşallah katılacağız kardeşim inşallah.Rabbim yar ve yardımcımız olsun cümleden.Bizleri hizmet-i Kur'aniyede istihdam etsin.ıstikametten ayırmasın.Rabbim bu asrın çok kaygan olan zemininden bizleri kaydırmasın.Selame ve dua ile...

amin amin amin...

Allah razi olsun abi.. Risale bölümlerimiz senlensin artik..

siz büyüklerimizden daha cok ögreneceklerimiz var insaallah ..

Mukaddeme

Ateşin dumana olan delâleti gibi, müessirden esere yapılan istidlâle "bürhan-ı limmî" denildiği gibi; dumanın ateşe olan delâleti gibi, eserden müessire olan istidlale de "bürhan-ı innî" denir. Bürhan-ı innî, şüphelerden daha salimdir.

Bu âyetin, Sâni'in vücud ve vahdetine işaret eden delillerinden biri de, "ınayet Delili"dir. Bu delil; kâinatı ve kâinatın eczasını ve enva'ını ihtilâlden, ihtilaftan, dağılmaktan kurtarıp bütün hususatını intizam altına almakla kâinata hayat veren nizamdan ibarettir. Bütün maslahatların, hikmetlerin, faidelerin, menfaatlerin menşei, bu nizamdır. Menfaatlerden, maslahatlardan bahseden bütün âyât-ı Kur'aniye, bu nizam üzerine yürüyor ve bu nizamın tecellisine mazhardır. Binaenaleyh bütün mesalihin, fevaidin ve menafiin mercii olan ve kâinata hayat veren bir nizam; elbette ve elbette bir nâzımın vücuduna delalet ettiği gibi, o nâzımın kasd ve hikmetine delâlet etmekle, kör tesadüfün vehimlerini nefyeder.

Ey insan! Eğer senin fikrin, nazarın şu yüksek nizamı bulmaktan âciz ise ve istikra-i tâm ile, yani umumî bir araştırma ile de o nizamı elde etmeye kadir değilsen, insanların telahuk-u efkâr denilen fikirlerinin birleşmesinden doğan ve nev-i beşerin havassı (duyguları) hükmünde olan fünun ile kâinata bak ve sahifelerini oku ki, akılları hayrette bırakan o yüksek nizamı göresin.

Evet kâinatın herbir nev'ine dair bir fen teşekkül etmiş veya etmektedir. Fen ise kavaid-i külliyeden ibarettir. Kaidenin külliyeti ise, nizamın yüksekliğine ve güzelliğine delâlet eder. Zira nizamı olmayanın külliyeti olamaz. Meselâ: ''Her âlimin başında beyaz bir îmâme var''. Külliyetle söylenilen şu hüküm, ülema nev'inde intizamın bulunmasına bakar. Öyle ise, umumî bir teftiş neticesinde fünun-u kevniyeden herbirisi, kaidelerinin külliyeti ile kâinatta yüksek bir nizamın bulunmasına bir delildir. Ve herbir fen nurlu bir bürhan olup, mevcudatın silsilelerinde salkımlar gibi asılıp sallanan maslahat semerelerini ve ahvalin değişmesinde gizli olan faideleri göstermekle Sâni'in kasd ve hikmetini ilân ediyorlar. Âdeta vehim şeytanlarını tardetmek için herbir fen, birer necm-i sâkıbdır. Yani bâtıl vehimleri delip yakan birer yıldızdırlar.

Ey arkadaş! O nizamı bulmak için umum kâinatı araştırmaktansa, şu misale dikkat et, matlubun hasıl olur: Göz ile görünmeyen bir mikrop, bir hayvancık, küçüklüğüyle beraber pek ince ve garib bir makine-i ılahiyeyi hâvidir. O makine mümkinattan olduğundan, vücud ve ademi mütesavidir. ılletsiz vücuda gelmesi muhaldir. O makinenin bir illetten vücuda geldiği zarurîdir. O illet ise, esbab-ı tabiiye değildir. Çünkü o makinedeki ince nizam, bir ilim ve şuurun eseridir. Esbab-ı tabiiye ise ilimsiz, şuursuz, câmid şeylerdir. Akılları hayrette bırakan o ince makinenin esbab-ı tabiiyeden neş'et ettiğini iddia eden adam, esbabın herbir zerresine Eflatun'un şuurunu, Calinos'un hikmetini i'ta etmekle beraber; o zerrat arasında bir muhaberenin de mevcud olmasını itikad etmelidir. Bu ise, öyle bir safsata ve öyle bir hurafedir ki, meşhur sofestaîyi bile utandırıyor. Maahaza esbab-ı maddiyede esas ittihaz edilen kuvve-i câzibe ile kuvvet-i dâfianın inkısama kabiliyeti olmayan bir cüz'de birlikte içtimaları iltizam edilmiştir. Halbuki bunlar birbirlerine zıd olduklarından, içtimaları caiz değildir. Fakat câzibe ve dafia kanunlarından maksad, "Âdâtullah" ile tabir edilen kavanin-i ılahiyye ise ve tabiatla tesmiye edilen şeriat-ı fıtriye ise, câizdir. Lâkin kanunluktan tabiata, vücud-u zihnîden vücud-u haricîye, umûr-u itibariyyeden umûr-u hakikiyyeye, âlet olmaktan müessir olmaya çıkmamak şartıyla makbuldür. Aksi takdirde câiz değildir.

Ey arkadaş! Misal olarak gösterdiğim o küçük hurdebinî hayvancığın yani mikrobun büyük fabrikasındaki nizam ve intizamı aklın ile gördüğün takdirde başını kaldır, kâinata bak! Emin ol ki, kâinatın vuzuh ve zuhuru nisbetinde o yüksek nizamı, kâinatın sahifelerinde pek zâhir ve okunaklı bir şekilde görüp okuyacaksın.

Ey arkadaş! Kâinatın sahifelerinde "Delil-ül Înâye" ile anılan nizama ait âyetleri okuyamadı isen, sıfat-ı kelâmdan gelen Kur'an-ı Azîmüşşan'ın âyetlerine bak ki; insanları tefekküre davet eden bütün âyetleri şu delil-ül inayeyi tavsiye ediyorlar. Ve nimetleri ve faideleri sayan âyetler dahi, delil-ül inaye denilen o yüksek nizamın semerelerinden bahsediyorlar. Ezcümle: Bahsinde bulunduğumuz şu âyet اَلَّذِى جَعَلَ لَكُمُ اْلاَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَا&#156 9;َ بِنَاءً وَ اَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَاَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَا&#157 8;ِ رِزْقًا لَكُمْ cümleleriyle, o nizamın faidelerini ve nimetlerini koparıp insanlara veriyorlar.

ışARAT'ÜL ı'CAZ

Alıntı

en civanmert kardeş olmak iktiza eder.

Bu ifadeyi az izah etseniz Aziz Abimiz..

Alıntı sahibi ""Abdulbaki""

Yani,herhangi bir varlık veya hadise üzerinde Allah'ın bir isminin tecellisini gördüğümüz zaman,başımızı kaldırıp aynı ismin kainat çapındaki tecellilerine de dikkat etmemiz icab eder.Yoksa,o cüz'i fiil ile kainatı kaplayan o muazzam faaliyet arasındaki ilgiyi ihmal edersek,o fiili maddi sebeplere,kör kuvvete,şuursuz tabiata isnat etmek gibi bir hataya düşme ihtimali vardır.

[img:180:48]http://www.saidnursi.de/images/forum/smilies/vecize01.png[/img]



Allah razi olsun abi...

Alıntı

Önce Üstadın bu konudaki şu ifadelerini nazara sunmak isteriz:

“Risale-i Nurun mayası ve meşrebi tefekkür ve şefkat olduğu cihetle Hazret-i ıbrahim’in (A.S.) hususî meşrebi olan tefekkür ve şefkat noktasında tam tevafuk etmek sırrıyla…” (şualar,723)

Hz. ıbrahime "halilullah" denir. Bu, "Allah ıbrahimi halil / dost edindi." ayetine dayanır. (Nisa 125)

Hz. ıbrahim, Cenab-ı Hakkın cemalî isimlerine mazhar biri olduğundan yumuşak huylu, son derece merhametli idi. Onun bu durumunu, putlara tapanlara beddua etmeyip Allahın ğafur ve Rahim isimlerine havale etmesinde görebiliriz.
Nur talebeleri "muhabbet fedaileri" olduğundan onların meslek ve meşrebi Hz. ıbrahime daha yakındır. Bundan dolayı mesleğimiz "Haliliye" olmaktadır.

Bedir savaşında esir alınan müşriklere ne muamele edileceği konuşulurken, Hz. Ebu Bekir, fidye karşılığında serbest bırakılmalarını teklif eder. Hz. Ömer ise, öldürülmelerini söyler. Hz. Peygamber (a.s.m), Hz. Ebu Bekir`i Hz. ıbrahim ve Hz. ısa`ya; Hz. Ömer`i de, Hz. Nuh ve Hz Musa`ya benzetir.

Hz. ıbrahim, Cenab-ı Hakk`a şöyle yalvarmıştır. "Ya Rabbi, kim bana tâbî olursa, bendendir. Kim de bana karşı gelirse, şüphesiz Sen Gafur`sun, Rahim`sin" (ıbrahim,36)

Hz. ısa, ümmetinden olup da, zamanla tevhidi bırakıp teslise sapanlar hakkında şöyle der: "Ya Rabbi, onlara azab edersen, şüphesiz onlar Senin kullarındır. Eğer onları bağışlarsan, şüphesiz Sen Aziz`sin, Hakim`sin" (Maide, 11.
Görüldüğü gibi, cemali tecelliye mazhar bu iki peygamber, ümmetlerinden haddi aşanlar için beddua etmemişlerdir.

Celâlî tecelliye mazhar olan Hz. Nuh ve Hz. Musa`nın duaları ise, farklıdır. Hz. Nuh, hakkı kabulden kaçan kavmi hakkında yaptığı duada şöyle der: "Ya Rabbi, yeryüzünde bir tek kafiri bile sağ bırakma..." (Nuh, 26).

Hz. Musa ise, şöyle yalvarır "Ya Rabbi, onların mallarını mahvet, kalblerini sık. Onlar, can yakıcı azabı görmedikçe iman etmeyecekler" (Yunus, 88 ).

Fesübhanallah..

Ahirzaman,

Hz ıbrahim a.s.

Hıllet,

şefkat,

Hz ısa a.s.

Ve tabi ki..

Nur talebeleri..

Acib tevafuklar..

Allah razı olsun devamları da olur inşaallah çok güzel aktarım ve açıklamalar.
Allahın selamı rahmeti ve bereketi müminlerin üzerine olsun.

Abi buyrunuz, sizin fikrinizden de istifade etmek isteriz..

Zira çok ince noktaları gören bir nazarınız var maşaallah..

Allah razı olsun o sizin benim gibi gabi bir insana Risalei Nur kardeşliğindeki ıhlas düsturlarından kaynaklanan üzerinizdeki samimimi uhuvvet ve ihlası gösteren hüsnü zannınız olsa gerek Demekki bazen ihtiyaç oluyorki Allah benim gibi gabi ve ami bir adamlada birşeyleri nazara verdiriyor ve belkide bununla sizler gibi, hakiki müdakkik, muhakkik kardeşlerimin ve abilerimin dikkatini celbettiriyor.Yoksa ben sizin yakaladığınız şu hakikatların kıyısından geçmem mümkün değil. bu bölümde Abdulbaki abimizle birlikte sizleri takip etmek katılmaktan daha çok hoş geliyor bana hoş katılmaya kalksam nerdeee bu sizin yaptığınız tesbitleri yapabileyim.
Allahın selamı rahmeti ve bereketi müminlerin üzerine olsun.

Alıntı sahibi ""Abdulbaki""

"Biz Kur'ân'dan mü'minler için bir şifâ ve rahmet olan şeyi indiriyoruz."( ısrâ Sûresi, 17:82.) şu âyet-i azîme sarîhan Asr-ı Saadette nüzûl-ü Kur'ân'a baktığı gibi sair asırlara dahi mânâ-yı işârîsiyle bakar. Ve Kur'ân'ın semasından ilhâmî bir surette gelen şifadar nurlara işaret eder. ışte, doğrudan doğruya tabib-i kulûb olan Kur'ân-ı Hakîmin feyzinden ve ziyasından iktibas olunan Risaletü'n-Nur, benim çok tecrübelerimle umum mânevî dertlerime şifa olduğu gibi, Resâili'n-Nur şakirtleri dahi tecrübeleriyle beni tasdik ediyorlar. Demek Resâili'n-Nur bu âyetin bir mânâ-yı işârîsinde dahildir. Ve bu duhulüne bir emare olarak, “mü'minler için bir şifâ ve rahmet” nin makam-ı cifrisî 1339 ederek, aynı tarihte Kur'ân'dan ilham olunan Resâili'n-Nur bu asrın mânevî ve müthiş hastalıklarına şifa olmakla meydana çıkmaya başlamasından, bu âyet ona hususî remzettiğine bana kanaat veriyor. Ben kendi kanaatimi yazdım; kanaate itiraz edilmez.( Birinci şua)

acibdir ki burada hususi denmiş yani özellikle risale-i Nur'a ve yine risale-i nur'a has bir remzi var..

bu şekildemi anlamaliyiz burayi ağabey doğrumu anlamışım..
ve üstadımız burada neden kanaate itiraz edilmez demiş neye işaret etmiş olabilir?

Kanaat sözünü nasıl anlamalıyız burada?