19.05.2005, 17:08
) .
20.05.2005, 18:02
Alıntı
ı’lem Eyyühel-Aziz! Tohum olacak bir habbenin kalbi, yani içi delindiği zaman, elbette sünbüllenip neşv ü nema bulamaz; ölür gider. Kezalik ene ile tabir edilen enaniyetin kalbi, allah allah zikrinin şua ve hararetiyle yanıp delinirse, büyüyüp gafletle firavunlaşamaz. Ve Hâlık-ı Semavat ve Arz'a isyan edemez. O zikr-i ılahî sayesinde, ene mahvolur.
ışte Nakşibendîler, zikir hususunda ittihaz ettikleri zikr-i hafî sayesinde kalbin fethiyle, ene ve enaniyet mikrobunu öldürmeğe ve şeytanın emirberi olan nefs-i emmarenin başını kırmağa muvaffak olmuşlardır.
Kezalik Kadirîler de zikr-i cehrî sayesinde tabiat tagutlarını tar ü mar etmişlerdir. (Hubab - Mesnevi)
21.05.2005, 15:49
Bir de Hz.Peygamberin a.s.m öğrettiği, 33 subhanAllah, 33 elhamdülillah, 33 Allahu ekber gibi zikirlere sadece bildiğimiz manada sevap (yani deftere yazılan hasenat) gözüyle bakmamak lazım, bunların başka faydaları da olabileceğini düşünüyorum.
Namazın mânâsı, Cenâb-ı Hakkı tesbih ve tâzim ve şükürdür.
Yani,celâline karşı kavlen ve fiilen Sübhânallah deyip takdis etmek;
hem, kemâline karşı lâfzen ve amelen Allahu ekber deyip tâzim etmek;
hem, cemâline karşı kalben ve lisanen ve bedenen Elhamdü lillâh deyip şükretmektir.
Demek, tesbih ve tekbir ve hamd, namazın çekirdekleri hükmündedirler. Ondandır ki, namazın harekât ve ezkârında, bu üç şey her tarafında bulunuyorlar.
Hem ondandır ki, namazdan sonra, namazın mânâsını tekid ve takviye için, şu kelimât-ı mübareke, otuz üç defa tekrar edilir; namazın mânâsı şu mücmel hülâsalarla tekid edilir.
