ey nefsim!
yetmişüç sene,yüzde doksan adamdan ziyade zevklerden hisseni almışsın,daha hakkın kalmadı.
Sen ani ve fani zevklerin bekasını arıyorsun. Onun için,onun zevaliyle ağlamaya başlıyorsun.Kör hissiyatınla bu yanlışının tam tokadını yersin.
Bir dakika gülmeye bedel, on saat ağlıyorsun.
Senin başına gelen zulümler ve musibetlerin altında kaderin adaleti var.ınsanlar senin yapmadığın bir işle sana zulüm ediyorlar;fakat,kader senin gizli hatalarına binaen,o musibet eliyle,seni hem terbiye,hem hatana keffaret ediyor.
emirdağ lahikası 173