Bir gurup lise talebeleri ile hasbel kader ilgilenmeye calisiyorum. Karsilastigim en ciddi problemlerden biri hemen hemen hepsinin cok ciddi enaniyet icerisinde olmalari. Bu yuzden birbirleriyle cok sIk tartisiyorlar, ve ustelik bu birseyler ogrenmelerine de cok ciddi bir engel. Bunun gunumuzun yaygin bir problemi oldugunu dusunuyorum. Gencler cogunlukla kendilerini hep ustun goruyorlar, tevazu yokk denecek kadar az. Espriler hep birilerini kiracak mahiyette,herkes hic bir lafin altinda kalmama gururu yarisinda. Ben biliyorum havalari. Ustelik biri kendisine bir sey yaptiginda kendisinin de birakin aynisini misliyle, fazlasiyla mukabelede bulunma haklili zanninda olmalari...
Sizden bu konularda yardimlarinizi rica ediyorum.Ustadimiz acaba nasil ele almis bu konulari,neler yapilabilir,yaklasim tarzi nasil olmali?
