malezyadaki nur talebElerinin o şevkli hizmet mektuplarından bir kesit alıntıladım ve gerçekten çok düşündürücü...buyrun okuyun...
Artık bizim Nur Talebeleri olarak daha da geniş düşünmemiz gerekiyor. Yani dünyada sadece Türkiye yok. Biz sadece Türkiye'ye kapanmışız başka bir yer görmüyoruz. Bugün dünyada milyarlarca insan var, bu hakikatlara muhtaç ve de bilmeyen. Hıristiyan misyonerler ormanlarda yaşayan kabile insanlarına bile Hıristiyanlığı anlatıyorlar. Ama biz hak davamız uğrunda bir yere gitmek istemiyoruz. Bir de buna Üstadın sözünü delil olarak gösteriyoruz. Benim acizane kanaatim üstadın demiş olduğu "Mekke'de de olsaydım buraya gelirdim" sözü herkes için değil belli abiler için geçerli bir söz. Ben gitmezsem sen gitmezsen yurt dışına bu insanlar nasıl bu hakikatları duyacak. Ve de ahiret gününde bizden davacı olacaklar. Bir de şu var. Hem diyoruz ki Risale-i Nurlar bütün dünya devletlerinin anayasası olacak, hem de yurt dışına gitmeyi lüzumlu görmüyoruz. Tarihçe-i Hayatın sonunda mesela bir bölüm var, "Risale-i Nur ve Hariç Memleketler" diye. Üstad bu bölümü niye Tarihçe'ye ilave etmiş. Buradan bize bazı işaretler çıkmıyor mu?
Avustralya'dan bir abi anlatıyor. Papua Yeni Gine'ye gittiklerinde havaalanında çok yaşlı, 100 yaşlarında, çökmüş bir insan görüyorlar. Bu abiyi karşılayan kişi diyor ki:
-Bu adamı tanıyor musun?
-Yok
-Bu kişi buraya 50 sene önce gelen ilk misyoner bütün bu insanların Hıristiyan olmasına vesile olan kişi. şu an vazifesini bitirmiş, ülkesine geri dönüyor.
şu an Papua Yeni Gine'nin % 95 i Hıristiyanmış.
Haydi biz bu adam gibi de yapmayalım. 50 seneyi kimse göz önüne alamaz. Ama mesela Türkiye'de çok yeni vakıf kardeşler var, bir seneliğine iki seneliğine hizmette kalan. Bu kardeşler yine hizmete devam etsinler. Ama Kayseri'de dershanede duracağına, Endonezya'da dershanede durabilir.
Hasılı, TÜRKıYEDEN fedakar abilerimize burada ihtiyaç var. Eğer bu kadar kon-feranslardan sonra biz 230 milyonluk Endonezya'ya bir dershane açmazsak Cenab-ı Hak bunu bizden soracaktır.
Bunlar benim acizane hissettiklerim. Bütün abilerin hürmetle ellerinden öpüyoruz.
