Hakikatleri yerli yerine kullanmak gerekir. Diş macunu göze sürülmez,
bir söz birisine derman iken başka birisine da getirebilir. Faydalı olamıyorsak
zararlı olmamaya calışmalıyız.
Risale-i Nura makamsız hizmet eden manevi makamatın en müntehası olan
sıddıkiyete vasıl olur. Bu ise tam mahviyetle olur. Öyle haraket edeceksin ki
kardeşlerini kıskandırmayacaksın. Kardeşlerimizin hatalarını bir doktorun
hastasını tedavi ettiği gibi tedaviye çalışacağız. ıtina, kavl-i leyyin ve genelde
lisan-ı hal ile ikaza çalışacağız.
Anlamak iki çeşittir. Birisi ibareyi anlamak diğeri ise hakikatı anlamak.
Uhuvvet risalesini okuduğu halde kardeşiyle döğüşen adam ibareyi anlamış
fakat hakikatı anlamamıştır. Hakikatı anlayan kardeşiyle döğüşmez.
Kardeşin seni tahkir ettiği halde sen ona muhabbet gösterebilirsen, işte o
zaman hakikat anlaşılmıştır.
Öğrenmek başka şey, anlamak başka şeydir. Bir Nur Talebesinde idrak olsa
vukuf olmazsa sathi kalır. Halbuki bu deniz binlerce metre derinliğindedir.
Vukufiyet arttıkça derinlik de tezayüd eder... Bu hakikatleri en önce iç
alemimizi mamur etmek için kullanacağız. Bu yol ihlas yoludur.
ıhlasa mani olan çok önemli bir şey yok. ıhlasa mani olan şeyler genelde
önemsiz şeylerdir. Lüzumsuz, kederli, hodfuruşane, sakil ve riyakarane bazı
hissiyat-ı süfliyedir.
Az değiliz. Az olduğumuza üzülmeyeceğiz. Çünkü kainat kuruldu kurulalı bu böyledir.
Cemadat fazla nebatat az.
Nebatat fazla hayvanat ondan daha az.
Hayvanat fazla insanlar az.
Kafirler fazla müslümanlar az.
Amiler fazla, veliler az.
Veliler fazla, asfiyalar az.
Asfiyalar fazla, enbiyalar az..
Yâre açik Yâre, Yâre açmaya Yâre ne hacet Feryadim duyulur asikâre dile dökmeye ne hacet
Güllerim döndü hare, hare küsmeye ne hacet Dil avare dudak biçere parelenmeye ne hacet
