Âmir bin Sa’d radıyallahü anh babasından naklen anlatıyor:
Peygamber Aleyhisse lâm ile beraber Medineye gitmek üzere Mekke’den yola ve Azverâ isimli mıntıkaya yaklaştığımızda, Nebi Aleyhisse lam indi ve ellerini kaldırıp bir müddet Allah’a duâ ettikten sonra yere kapanıp secde etti. Secdede uzun süre durdu. Yine ellerini kaldırıp bir müddet Allah’a duada bulundukt an sonra yere kapanarak secdeye vardı. Yine uzun bir süre durdukdan sonra tekrar ellerini kaldırarak Allah’a duâ etti ve sonra yere kapanarak secde etti. Bundan sonra da şöyle buyurdu:
“Muhakkak ben, Rabbime yalvarıp ümmetim için şefaat ettim de Rabbim ümmetimin üçte birinin günahlarını affetti; bunun üzerine, şükürde bulunmak için secdeye kapandım. Sonra başımı kaldırarak ümmetim için Rabbime yalvardım da yine üçte birinin günahlarını bağışladı; bunun üzerine, şükretmek için secdeye vardım. Sonra başımı kaldırdım, ümmetim için Rabbime yalvardım da ümmetimin son üçte birinin de günahlarını bağışladı ve Rabbime secde etmek için yere kapandım.
Allah'ın mağfıret ve hidayeti hepinizin üzerine olsun bu sözler çok önemli o ki Nebiler Nebisi Allah'a bölesine yalvarırken bizler ne yapmaktayız dünya işlerine dalmışız gidiyoruz.. Nereye gidiyoruz bu yol nereye çıkıcak peki ya doğru yoldamıyız? kısa kesiyim selametle