Elem Verici Ayrılık

zufar

Trainee

Posts: 60

Occupation: öğretmen

Hobbies: kitap müzik yazı şiir

Wednesday, March 17th 2010, 9:28pm

Elem Verici Ayrılık

Yerde ve gökte
ne varsa,

Kulluğa mahkum.

Yeri göğü kahreden,

Kuvvetin önünde.

Hadi gelsin ilim dellâlları,

Bu göklerin çatısı altında,

Nere kaçacaklar?

Battı, gitti nice mağrurlar.

Kendi saplantılarının,

Körlüğünde kalan insan.

Her nimete isyan eder.

Başı havada mağrur.

Kıpırdasa gayret sarfetse,

Gerçeği bulmakta çekinir.

Gurur giysileri içinde, başı dik.

Hırsından çıldırır,

Hareketi kendisini bile şaşırtır.

Bu korkular şaşkınlıklar niye?

Ey dünya sevgisine sarılmış ruhlar.

Ey hüsrana yuvarlananlar!

Gözleri yerinden kayddıran,

Büyük sıkıntı,

Elem verici bir ayrılık,

Sonsuz bir hicran,

Sizleri bir gün yakalar ve çarpar.

Can boğaza dayandığı zaman,

Ölüm korkusundan,

Ayaklar birbirine dolaştığında,

Tam ayrılıktır,

Sevgi dünyasından.

Ey insan!

Kalbini ısıtsaydın,

Rabbini severdin.

Ey nefesi tıkanan!

Ey ölmek üzere olan insan!

Bir gün kavuşacaksın Mevlana.

Cennette Rahmeti,

Cehennemde azabı olan Allah’a.

Şimdi sana fayda mı verecek,

Dikilmiş putlara koşman.

Bu acı ama gerçek.

Yazıklar olsun!

Böğründe çörekleşmiş kiniyle,

Yenik düşenlere.

Yazıklar olsun!

Halkına zülmeden insana.

Yazıklar olsun!

Gaflet vadisinde,

Heder olup gidenlere.

Yazıklar olsun!

Toprak üstünde,

Ölü olarak yürüyenlere.

Edirne / 2008

Ali Kılıç Kakiz

Go to the top of the page

Atilla Yılmaz

Professional

Posts: 983

Thursday, March 18th 2010, 8:44am

Quoted from "zufar"

Yeri göğü kahreden,

Kuvvetin önünde.

Dikilmiş putlara koşmanın faydası olmayacak elbette...Harika..Allah razı olsun...sanki yukarıda geçen kahreden değilde halkeden mi olacak...yazıya geçerken yanlışlık mı oldu...veya nasıl anlamak gerekir?