Anne
ılk kundağın
Ben oldum, yavrum;
ılk oyuncağın
Ben oldum!
Acı nedir
Tatlı nedir...
Bilmezdim...
Dilin damağın
Ben oldum
Elinin ermediği
Dilinin dönmediği
Çağlarda, yavrum
Kolun kanadın
Ben oldum
Dilin dudağın
Ben oldum
Belki kıskanırlar diye
Gördüklerini
Sakladım gözlerden
Gülücüklerini...
Tülün duvağın
Ben oldum!
Artık isterlerse adımı
Söylemesinler bana
“Onun annesi” diyorlar...
Bu yeter sevgilim bu
yeter bana!
Bir dediğini iki
Etmeyeyim diye öyle
çırpındım ki
Ve seni öyle sevdim sana
O kadar ısındım ki
Usanmadım,yorulmadım, çekinmedim
Gün oldu, kırdın...
ıncinmedim;
ılk oyuncağın
Ben oldum yavrum
Son oyuncağın
Ben oldum...
Lâyık değildim
Lâyık gördüler
Annen oldum yavrum,
Annen oldum!
Arif Nihat Asya
