Hakim kırmıştı kalemi , eli kırılasıca
Boynuna Yağlı urgan bağlandı
Birazdan cellat vuracak sandalyeye tekmeyi,
Gözler dalmış derinlere , ne düşünüyor acaba ?
Ruh sakin ve bedeni sessiz ,
Anlaşılmaz bir huzurla dolu
Bu ne hal ?
ıdam gömleğinin üstünde suçu yazıyor
Rejimi yıkmaya teşebbüs ,
Yüzünde ölüm düşüncesi yok ,
Birazdan ölecek olan adam bu mu ?
Halbuki ölümle kol kola değil mi ?
Cellat yaklaştı,
Göz göze geldiler;
Son sözün var mı ?
Hışımla kafasını kaldırdı ,
“Eğer Allah ve din için kavga vermişsem ,
Basit dallarda asılmaktan perva etmem.”
Bir uğultu koptu , Gökler ağladı sanki ,
Cellat irkildi , korktu daha sonra çıldırmış zaten ,
Yeter artık yeter,
bitsin bu kabus diyordu sandalyeye tekme vuracak adam,
şeyhe baktı , sanki kimse yoktu o an , ikisi hariç
Ne hükümet itleri
Nede hükümet bekçileri,
Etraf boş ve loş ve sessiz sanki,
Göklerin kapıları açılmış ,
Melekler saf safa durmuş ,
Rabbe hamd ederek ,
şeyhi selamlamaya hazırlanıyorlar.
Cellat, sandalyeye baktı ,
Ve gök öyle bir feryat etti ki,
şeyhin dudağında tebessüm göründü
Küçük kıyamet kopmuştu,
…….
Ortalık sakinleşti,
Duruldu her şey,
Ve ruh ,
Rabbine yükseldi.
