Muhabbet Fedâileri

Hazreti Ömer, bir gün işsiz birini yanına çağırdı. Adama "iş istiyor musun" diye sordu. Adam önce kabul ettiğini belirtir şekilde saygıyla eğildi, sonra ne iş yapacağını sormadan bekledi.

"Her sabah yanıma geleceksin" dedi Hazreti Ömer "ve şöyle diyeceksin: Ölüm var ya Ömer... Unutma ölüm var..."

"Anladım" dedi adam.

Ve ertesi sabah işe başladı.

Sabah Ömer kalkmadan kapısına gitti, beklemeye başladı. Ömer kapıdan çıkarken yanına yaklaştığında söylemesini istediği sözü söyledi:

"Ölüm var ya Ömer... Unutma ölüm var..."

Ömer adamın söylediği iki cümleyi dinledi, sonra kesesinden bir altın çıkardı, adama verdi ve adam da çekilip gitti.

Ertesi sabah ve sonraki sabahlarda da bu sahne hep aynı şekilde tekrarlanmaya devam etti.

Çevredekiler çok geçmeden bu durumu fark ettiler. Olup biteni şaşkınlık ve merakla izliyorlardı. Ama hiç kimse Hazreti Ömer'e ne olup bittiğini soramıyordu.

Adamcağız da her sabah iki cümlesini söylüyor, bir altınını alıp gidiyordu.

En sonunda birisi dayanamayıp, Hazreti Ömer'e sordu:

"Ya Ömer! Bu adam her sabah kapında bekliyor, dışarıya çıktığında sana bir cümle söylüyor ve sen de ona her sabah bir altın veriyorsun, çok değil mi?"

Hazreti Ömer "Hayır" diye cevap verdi; "çok değil, çünkü onun söylediği cümle benim o günkü kararlarım için en önemli cümledir..."

Aradan aylar geçti. Hâlâ her sabah aynı olay tekrarlanmaktaydı. Hazreti Ömer her sabah aynı söze kulağını uzatıyor, adama altını veriyor sonra işlerinin başına gidiyordu.

Bir sabah, adam yine kapısında beklemekteyken Hazreti Ömer dışarı çıktı fakat adamı konuşmadan durdurdu:

"Al bu bir altını ve git, bundan sonra gelmene gerek yok..."

Adam böyle hafif bir işten iyi para kazanmaya alışmıştı, o yüzden sormadan edemedi:

"Neden ya Ömer?"

"Çünkü" dedi Hazreti Ömer, "Bu sabah aynada sakalımda bir beyaz tel gördüm. Artık senin bana o sözü söylemene gerek yok. Ben her sabah o beyaz teli ve sonra çoğalan beyaz telleri gördükçe o sözü kendi kendime hatırlayacağım..."

Eğer dünyadan zeval ve ölümü ve insandan acz ve fakrı kaldırmaya iktidarınız varsa, pekala, dininizi terk ediniz, şeari de kaldırınızx. Ve illa, dilinizi kesin, konuşmayınız.....Bediüzzaman