''Ya Rabbi,bedenimi o kadar büyüt ve beni cehennemine koy ki,orada başka mümünlere yer kalmasın!''
Bu söz iman ve şefkatin kemalinden süzülüp geliyor. Yoksa kafirin yanmasını kerih gören bir düşünce değildir.
bu sözü
“ALLAH (c.c) benim vücudumu o kadar büyütsün ki , cehennemi doldursun da hiç bir kafir (insan) girmesin ! “
diye değiştirerek asıl iftirayı atanlar diğer tarafta bunun hesabını nasıl verecekler...çok yazık..
Bu sözü teyid eden yani Hazreti Ebu Bekirin sıddıkiyetinin azami sadakat nümunesi olan sözünün hakikatini teyid eden bazı hadisi şerifler vardır.
Bunlar:
"Ümmetime karşı en merhametli Ebu Bekirdir."
"Eğer Ebu Bekir'in imanı alemlerin imanıyla müvazene edilse yine de Ebu Bekir'in imanı racih gelecektir."
Bu sözde haşa isyan değil belki imanın verdiği kemalat vardır. Nitekim bir çok islam büyüğünün bu anlamda sözleri vardır. Bediüzzaman Hazretleri de milletimin imanını selamette görürsem Cehennem alevlerinde yanmaya razıyım demesi bunu tasdikleyen bir husustur.
İslam alimleri bütün insanlara bir anne şefkatiyle yaklaşmışlardır. Nasıl ki bir anne evladının ateşe atılmasını istemez, onun yerine kendini atar, evladını ateşten kurtarmak için tereddüt etmeden kendisini ateşe atar. İşte islam alimleri de insanlığın selameti için kendilerinin ateşe atılmasını dilemişlerdir. Zaten onları o seviyeye çıkaran da bu ruhtur.