Yüreğin Arefesi
Adanmış bir hayatla bakarken zamana,
Emaneti çığlıkları lâl olan bir yürekle,
Sahibine ulaştırıyorum.
Ilık esintilerin çocuk kalbimde koparan fırtınalarını,
Âsûde vadilerin bağrına salıp,
Dudaklarıma mühürlü kilitler vuruyorum,
Kalbimin binlerce lisanına rağmen.
İpek kağıtlara yazılan senli düşünceler
Arz-ı endam eder zarif dokunuşlarda.
Yusuf elinde vuslat olur varlığın
Adına gebe dudaklarımın.
Rüzgarlar SENİ sayıklarken,
Yüreğime adının gölgesi düşer .
Âlemin büyüsü kaybolur yavaş yavaş,
Kayıp gider yüreğimde ki hengameden.
İşte; karşılıksız bağladığım dilek ağaçlarında ki kelimelerim.
Toprağa düşen ilk çiğ tanesinin yankılanan çığlığı ile
Yarım yamalak, çölde esen mecnun kokusu gibi.
Yorgun düşmüş ayaklarım,
Ve nemli yüreğimle
Yine SANA secdedeyiz.
KATRENUR
Beni
bende bırakıp Senden etme! “Benimdir” diye bildiklerim Senindir. Beni bende
olanlara bende etme! “Ben” diye bildiğim de Senin emrindir. Beni bende bırakıp
Senden etme Rabbim, yüzümü Sana döndüm, gönlümü de Sana çevir. Rabbim, bir Seni
bir bildim, Sevdalarımı Sende bitir...
Şiir »
Hercâî Satirlar
(23. März 2011, 12:34)
