Kendi halinde bir tüccardı. Bir gün kumaşları gemiye yükledi. Endonezya'ya gitti ve oraya
yerleşti. ışini orada devam ettirdi. Kumaşları kaliteliydi. Tam da o bölge halkının aradığı
cinstendi. Kendisi kanaat sahibi bir insandı tüccarın. Kazancı az olsun, temiz olsun düşüncesindeydi.
Bir gün geç geldi iş yerine. Ama kasada fazlaca para vardı. Belli ki,tezgahtar iyi bir kâr elde
etmişti sattığı mallardan. Merak etti, sordu:
-Hangi kumaşlardan sattın?
-şu kumaştan efendim.
-Metresini kaça verdin?
-On akçeye.
-Nasıl olur?" diye hayret etti, tüccar.
-Beş akçelik kumaşı on akçeye nasıl satarsın? Bize hakkı geçmiş adamcağızın. Görsen tanır mısın onu?
Tezgahtar gitti, müşteriyi buldu, getirdi. Dükkan sahibi müşteriyi karşısında görür görmez,
helâllik istedi ve fazla parayı müşteriye uzattı. Müşteri şaşırmıştı. Böyle bir durumla
ilk defa karşılaşıyordu.
-Ne demekti hakkını helâl et?
Olay kısa sürede dilden dile dolaştı. Çok geçmeden kralın kulağına kadar vardı.
Sonunda kral kumaş tüccarını saraya çağırdı ve sordu:
-Sizin yaptığınız bu davranışı daha önce biz ne duyduk, ne de gördük. Bunun aslı nedir?
-Ben, dedi tüccar, Müslüman'ım. ıslâm dini böyle emreder. Müşterinin bana hakkı geçmişti.
Dolayısıyla kazancıma haram girmişti. Ben sadece bir yanlışı düzelttim.
Kral,
-ıslâm nedir, Müslümanlık nedir? gibi peş peşe sorular sordu.
Tüccar, birer birer sorularını cevapladı.
Kral ilk defa duyuyordu böyle bir dinin varlığını.
Fazla zaman geçirmeden ıslâm'ı kabul etti. Daha sonra kısa süre içinde de halk Müslüman oldu.
250 milyonluk nüfusa sahip olan bugünkü Endonezya'nın Müslümanlığı kabul etmesindeki sır sadece
beş akçelik bir kumaş ve hakkaniyete uygun küçük(!) bir davranış idi...
Yapılan tek şey vardı sadece: ınandığı gibi yaşamak, sahip olduğu güzellikleri çevresiyle
paylaşmaktı. Efendimizin müjdesi herkese açık: "Doğru ve güvenilir tüccar, kıyamet gününde peygamberler,
sıddıklar (doğrular) ve şehitlerle beraberdir."Yani, asıl olan söz dili değil, hal diliydi. Konuşmaktan çok yaşamaktı.
ınandığı gibi anlatmaktan ziyade inandığı gibi yaşamaktı...
Zitat von »"insirah"« 
