A SEVGıLı!.. Aşk derdiyle yana yana; Sevdim seni a Sevgili!.. Bir can verdin, verdim sana; Sevdim seni a Sevgili!.. Ömür doldu baht yayına; Elem düştü can payına!.. Dalıp ma’nâ sarayına; Sevdim seni a Sevgili!.. Bu gönülde bildim seni; Sen donattın gül bedeni!.. Okudukça bu düzeni; Sevdim seni a Sevgili!.. Aç bildiler tok garibi; Çok gördüler çok garibi!.. Sensin mülkün tek sahibi; Sevdim seni a Sevgili!.. Kalbim titrer her anışta; Âlem döner bu yanışta!.. Bu sevdâya ilk kanışta; Sevdim seni a S...
KULUM BEN... Kadir Mevlâ’m, aşkın ile hâl oldum; Yaradan sen, yaratığın kulum ben!.. Edep bildim her geçene yol oldum!.. Yaradan sen, yaratığın kulum ben!.. Gönül verdin imân ile süsledin; Nefis verdin, hâl içinde besledin!.. Her zerremi elif elif işledin; Yaradan sen, yarattığın kulum ben!.. Sâlih kula: ‘Velîm’ dedin, aşk verdin; Bir sonsuza dönüp giden çark verdin!.. Sekiz cennet makâmından, köşk verdin; Yaradan sen, yarattığın kulum ben!.. Vâde verdin usûl, erkân, yolum var… Vuslât verdin umu...
ALLAH DıYOR… Bir sevdânın ocağında; Dilim Allah Allah diyor!.. Kalbin vuslât durağında; Hâlim Allah Allah diyor!.. Kim anlar ki bu şaşkını? Cana kurmuş aşk çarkını!.. Çağladıkça gül aşkını; Selim Allah Allah diyor!.. Garip kulum çok acım var; Kim sorar ki ne sancım var?!.. Mevsim mevsim, diyâr diyâr; Gülüm Allah Allah diyor!.. Hasret doldu aşk sarayım; ınler durur yanık nayım!.. Bir ömürdür günüm, ayım; Yılım Allah Allah diyor!.. Bende rüyâ, bende gerçek; Takvâ ister kutsal emek!.. Seçtim, aldım...
ıRFÂNA DÜşTÜM Ma’nâ âleminde, vefâ yolunda; Aşk ile elendim bir cana düştüm!.. Gönül vecde geldi cezbe hâlında; Derdime gül bastım, dermâna düştüm!.. Gurbet, gam bendini bende mi kurdu?.. Mevlâ’m emaneti sırtıma vurdu!.. Her katrem ‘hû’ dedi, duruldu, durdu; Kaynadım, çağladım devrâna düştüm!.. Duydum can özümde ney’in zârını; Özünden ayrılmış buldum varını!.. Başımda gördükçe nefsin dârını; Ölmeden hesaba, mizâna düştüm!.. Ömrüm, kula döndü bir hak uğruna; Hasret odu düştü gülün bağrına!.. Gird...
SENı ANDIM EFENDıM…* I. Rahmân ve Rahîm olan bir Allah’ın adıyla; Başladığım bu sözde seni andım Efendim!.. Ney misâli dağlandım ayrılığın oduyla; Düştüm o gül rengine yandım yandım Efendim!.. II. Âdemden gelen bir nûr kararıp nasıl söner? şirkle nasıl örülür bir ömrün itibârı?.. Nefsin o saf edâsı, inkâra nasıl döner? Kalpten nasıl sökülür bir adalet damarı?.. Yedi kat göğü tutu çiçeklerin çığlığı… Kan kokan o karanlık, hangi putun isyânı?.. Dinsin, dursun, durulsun umudun hıçkırığı; Kumlara in...
