Muhabbet Fedâileri

GÜZEL GÖREN GÜZEL DÜŞÜNÜR 02.01.2011
Vira bismillah ya da rastgele...
Yılın ilk günü kendimi sabahın erken saatinde dükkânın kapısını açmış esnaflara benzetiyorum... Okuyanlara “biz siftahı yaptık, komşu köşeye, gazetelere buyurun” diyesim bile var...
Tercih sizin; ister yaprak yaprak kopartıp atmış olun üç yüz altmış beş günü, ister rulo gibi sarıp koyun bir kenara...
İster günleri, ayları fastfood tarzında tüketmiş olun, ister ömürden bir yıl daha tükendi diyerek oturun muhasebesini yapın...
İster birazcık arabesk takılıp “kimler geldi kimler geçti” deyin, ister “eski yıl şöyle dursun can kurban yeni yıla” şarkıları okuyun, elleriniz patlayıncaya kadar alkış, nefesiniz tükeninceye kadar tempo tutun...

Hem de Aralık ayının son bir haftasında, bir medya klasiği olarak yapılan YILINN “öne çıkan”, “çok konuşulan”, “çok popüler” kategorilerine ayırarak değil, ciddi bir muhasebe yaparak rulomu sarıp saklıyorum, gelecekte tekrar geriye dönüp bakmak üzere...
Elbette ki yorucu oluyor, zira bazen canım bütün her şeye “bana ne” çekmek istiyor, ama olmuyor...
***
Şimdi yeniden ülkenin bütün meselelerini “et-tekraru ahsen (tekrarlamak güzeldir)” diyerek sıralamayacağım.
(...)
Kabul, elimizde bir sihirli değnek yok, gökyüzünden de üzerimize sihirli tozlar serpilmiyor... Kırk günlük mesele değil, biz bu sorunların içinde doğduk...
Ama yine de patırtı gürültü, ağıtlar, yakarışlar arasında yorulduk.
Bu sorunlar memleketimizin güzel yanlarının çok da farkına varamadan ruhumuzu yaşlandırıyor.
İnsanın canı memleketteki börtü böceği farketmek istiyor.
İnsanın canı, her biri adeta bir felaket tellalına dönüşen televizyon ekranlarından memlekete dair güzel gelişmeleri görmek istiyor..
İnsanın canı memleketin şairlerini farketmek, edebiyatçılarından güzel denemeler, öyküler, romanlar okumak istiyor...
İnsanın canı dillerde nağmeler olsun istiyor, öfke ve kin olmasın istiyor...
İnsanın canı askerine özlem şarkıları duymak istiyor, ağıtlar duymak istemiyor, gözyaşı görmek istemiyor.
“Bir değirmendir bu dünya/öğütür seni, beni” diyordu merhum Cahit Zarifoğlu.
Her yıl posamızın toprağa atılmasına biraz daha yaklaşırken, dünya değirmeninde her gün öğütülürken bedenimiz, bir yandan da ne kadar çok şey öğütüyoruz hayatımızda.
Hep “iyilik”, “güzellik” bekliyoruz, ama dünya “kötülük”le dolup taşıyor nedense.
Görünüşe bakılınca insanlar birer birer hep iyiler, hep iyilik temenni ediyorlar, fakat dünya hasılasına bakıyorsunuz, her yerde kavgalar, tartışmalar, cinayetler, savaşlar...
Neyse canım... Kasvetli cümlelerle ruhumuza kasvet yüklemeyelim yılın ilk gününde.
En iyisi Bediüzzaman Said Nursi’nin bakışını rehber edinmek (tam da “Hür Adam” filmiyle gündeme gelmişken): “Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır.”
Biz de hayatımızda, ülkemizde, dünyada güzellikleri görüp, güzelin yaygınlaşması için çaba sarfedelim ki, geriye bizden de güzellikler kalsın.
Elif Çakır / Star, 1.1.2011