Ben bunları görünce, mutsuz olmak ve şükürsüzlük için sebep gördüğüm, aslında o kadar da önemli olmayan meseleden, meselelerden dolayı utandım, "Ya Bakî, Ente'l-Bakî, Ya Rahman, Ya Rahim, Ya Gafur" diye zikrettim. Elimiz yetmeyen, gücümüz ermeyen olduğu zaman, demek şükürsüzlük değil, sabır ve tevekkül gerekiyormuş. Rabbimiz en hayırlısını bilir. O garip gurabanın, cennet ehli olması için duam, hem dünyada, hem ahirette sefillik çektiklerini düşünmek, ayrı bir hasaret ve hüzün. O zaman aklıma, Üstad'ın "Ya Bakî, Ente'l-Bakî" duası geliyor, fakir de olsak, zengin de olsak, gideceğimiz yer orası, bunu unutmamayı bir becerebilsek...