EY BÜTÜN CICEKLERIN, bütün bitkilerin, yerin
göklerin ve bütün alemlerin Rabbi,
Ben senin yarattigin tohumlardan cansiz bir
tohumdum bir zamanlar.
Sen bana can verdin.
Dualarimi kabul ettin, beni bir çiçek yaptin.
Bana kendi diledigin gibi bir sekil verdin.
Renklerle, desenlerle süsledin yüzümü
Bana bir koku sürdün, koklayani mest eden.
Güzellerden bir güzel yaptin, görenlere gösterdin.
SENIN verdigin cazibeyle kuslari, böcekleri çagirdim kucagima.
Dayanamadilar, kostular.
Onlara, senin rahmet çesmelerinden serbetler sundum
Senin izninle.
Birbirimize güldük, birbirimize sarildik.
El ele, kucak kucaga Sana sükrettik, Seni zikrettik günler boyunca.
Nice kuslar, nice böceklerle tanistim böylece.
Hepsiyle mutlu beraberliklerim oldu.
NIHAYET BIRGüN...
Beni bir mü'min kulun gördü.
Yanimdan geçiyordu. Beni fark etti. Durdu, geri döndü, egildi.
Yüzüme bakti uzun uzun. önce gözleriyle,
sonra elleriyle oksadi. Kokladi, kokladi.
Bir öpücük kondurdu yanaklarima ayrilmadan.
"Ne güzel yaratilmis!" dedi sessizce.
Iste o an, niçin var oldugumu anladim.
Melekler sardi etrafimizi ansizin.
Imrenerek seyrettiler olup biteni.
Görmedigi Rabbine görmüs gibi inanan bir insanin
yücelisini gördüler.
Ve herseyi en ince ayrintisiyla kaydettiler.
Cekilen resimlerde ben de vardim.
EY DUALARA cevap veren Rabbim,
Ben cansiz bir tohumdum.
Dualarimi kabul ettin, güzel bir çiçek oldum.
Senin kudretinle canlandim, Senin san'atinla süslendim,
Senin lûtfunla güldüm.
Simdi bir duam daha kaldi mahsere sakladigim:
Beni gören gözleri ateste yakma, yâ Rabbi!
