Sahi biz kimiz?
Biz hic;
Kara düsünceleri delip gecenleri, her yeni dogan vakte alni acik cikanlari ve günesi icinde doganlari gördük mü?
Icindeki coskuyla, heyecanla ayaklananlarin, yüregi kendinden tasanlarin ve zulme karsi direnenlerin nurlu izlerine rastladik mi?
Tarihin günlügüne umutlari, güzellikleri, özlemleri ve bir de kara günleri göz pinarlariyla yazanlarin güncelerini okuduk mu?
Biz,
Sabaha Rahman'in adiyla baslayip, geceyi onun adiyla kapatanlari, hayatinin her alanini kusatan bir bilincle yasayanlari, salatin güzelligiyle cehrelerini besleyenleri. Onlar bollukta da darlikta da infak edenlerdir, ayeti geregi azligina ve cokluguna bakmadan rizkini paylasanlari ve insan kalmak icin yasayanlari tanidik mi?
Güzellige dair yükselen dualari isittik mi? duaya kalkan elleri cogaltmak icin ellerimizi aydinligi tutan ellere ekledik mi? Yalvaran yüreklre eslik ettik mi?
Biz,
Onuru ve gururu anlatan gözleri, Kitab'in koynunda filizlenip, vahyin pinarindan beslenenleri, cariklarinda sabri, azmi tasiyip ve yilginlik mevsimine, yilgin iklimlere inat baslarini dik tutup, umutlarini tutsak etmeyenleri, asaletiyle ezilenleri, gözü pek yigitleri, basi dik yasayarak yeryüzüne iz birakanlari gördük mü?
Biz hic:
Sabahin ayazinda, ikindinin serinliginde, aksamin esintisinde yesili, beyazi ve maviyi parcalayan kivilcim bakislariyla gökyüzünü boyayan, beslenme cantalarinda tas tasiyan günes boylu cocuklari, yildizlar altinda boynunu bükenleri, yetimleri, yoksullari,cocuk Muhammet Cemaller'i, senalar'in kiyamini, sevdalilari, yüzünde zulmün izini tasiyanlari ve minik avuclariyla kara yüreklileri taslayanlari ve yüreginde sevdanin yanik izlerini tasiyanlari gördük mü?
Biz,
sarp yokuslari asan serefli yürüyüsleri, mavinin ruhunu ve iyiligini ekmegini büyütenleri, karanligi yirtrcasina direnenleri, yanlizlastikca, azaldikca devlesenleri, derinlesenleri gördük mü?
Biz hic onlari gödük mü? Onlari tanidik mi?
Onlar ki;
"Allah'in ahdini yerine getirirler ve antlasmayi bozmazlar ve onlar Allah'in birlestimesini istedigi seyi birlestirirler. Rablerine karsi saygili olurlar ve en kütü hesaptan korkarlar."(13/20-21)
"Onlar öyle kimselerdir ki. halk kendilerine, düsmanlariniz size karsi ordu topladi, artik onlarda koprku dedikleri halde bu onlarin mutlaka imanini artirir. Ve Allah bize yeter, o ne güzel vekildir derler."(3/173)
Ve onlar öyle adamlar ki ne ticaret, ne alisveris onlari Allah'i zikretmaktan, namazi dosdogru kilmaktan ve zekat vermekten alikoymaz. Onlar kalplerin ve gözlerin inkilaba ugrayacagi günde korkan kimselerdir."(24/37)
Evet, biz hic onlarla tanistik mi?
Ve biz,
Nisansiz baharlara, umutsuz yarinlara inat ruhlarinda mümin onurunu tasiyanlarin dostca birbirine baglanan sicak simsicak ellerinden, umutlarindan ve siir gibi gözlerinden öptük mü?
sahi biz hic hayatla yüzlestik mi?
Kimiz, neyiz, yasamimiz hayatin neresinde, nasil ve ne sekilde sürdürmekteyiz?
Yoksa biz hissetmedik mi?
Kör, sagir ve dilsiz miyiz?
Ve yoksa biz hala hakk'a dönmeyecek miyiz?
