DAHA YENıYıM!!!
Seni ilk kez bir kitapla tanıyıverdim. O an yüreğime işledin. ılk zamanlar mahiyetini tam bilmiyordum. Ama yine de,”Allah’ım! Bana Risale-i Nur talebeliğini nasip et!” diye dua ediyordum.
Çünkü hayatını okumuştum eserlerinden ve ilk o zaman ateşin düşmüştü yüreğime. Bu mektubu yazarken,daha önce bir kez bakmaya dayanabildiğim resmine bakıyorum. Yüreğim dayanmıyor resmine bakmaya, öylesine işlemiş ki çile ve işkence acıları yüzüne. Çektiğin acıları düşünmek bile bir zincir vuruyor yüreğimin derinliklerine,yüzüne bakarken içimdeki gemiler yanıyor.
Cenab-ı Hak o kadar merhametli ki, benim gibi aciz bir kuluna senin gibi bir alimi ve eşsiz eserlerini tanımayı nasip etti. şunu da biliyorum ki, daha yolun başındayım. Kafamın içinde bir sürü soru var cevaplayamadığım, gözlerimde ise kayıp giden yıllarn acizliği,yılgınlığı. Yüreğimde ise her şeye rağmen sana talebe olabilme ümidi.
ÜSTADIM avuçlarıma çaresizliğimi doldurdum. Sana ve nura doymak istiyorum. Ne olur reddetme,kabul eyle. Kabul eyle ki, hayat bulsun yüreğim. Kabul eyle ki, bu biçare kardeşin saadet bulsun. Kabul eyle ki, gözlerim ümit ışığıyla parlasın. Kabul eyle ki, cevapsız sorularım aradığı hakikate kavuşsun.
Risale okudukça anlamasam da,ruhumda kapanıyor yaralar. Sevgi ve muhabbet işliyor düşüncelerime. Dedim ya,daha yeniyim. Sana talebe olmaya,kabul edersen ısrarla talibim. Acizim, ama sevginle doluyum,ümitliyim.
Allah’ım! Beni bu şehirde tutan iki şey var: Biri sana olan muhabbetim, diğeri Risale-i nura karşı iştiyakım bitmeyen azmim,sevgim,ilmim. Allah’ım! YÜREğıME,RUHUMA,GÜNLERıME,GECELERıME,ÖMRÜME RıSALE-ı NUR’U ışLEMEYı NASıP EYLE! Ruhum buna muhtaç, insanlık Nur talebelerine muhtaç!
Hamd olsun bana Risale-i Nur gibi bir eseri tanıma şerefini bahşeden ve beni kilometrelerce uzaklara bu yola baş koymak için getiren Allah’a… Amin.
Bizim Aile Dergisi
Haziran 2007
