Üşüşün başıma ve dünyamı alaca renklere karıştırın...
Karanlık apışsın düşlerime hayallerim seherlere zor ulaşsın...
Her tarafı istila etti şairler...
şiirler oklar gibi...
Rüzgarda uçuşan saçlar,kuşlardan evvel kondular dallara...
Ya hasret yeşil gözleriyle aralarken perdesini;baharlar ovalar hicap etti güzelliğinden...
Yangılar ozan ocaklarında feveran ettiler çatılardan...Çatırtılar fakir iniltiler yolsuz du..Ağladılar kendilerine ağlatanlar soysuzdu...
Değmeliydi elini tutmak için birşeylere...Gözlerin öteleri görmeli ve göstermeliydi...
Üzülmemeliydik...
Edipler doru taylardan bahsettiler...Benimde istanbulum doğdu şiirlerime ,yasta.Kızıl sürmeler çektim ufkuna...Ellerin kız kulesi yazdım...
Yüz defa mezaristana boşaltmış bu şehri...Yandım yuşa tepesinde...
Ve yine edipler denizleri yırttılar içindekilere aldırmadan...Ve bulutları oraya buraya çektiler bir çiçeği ıslatmadan...
Dağlara bağırıp durdular da hep kendi feryatları döndü kulaklarına...Çünkü dağlar bu dağlamalara aldırmadılar...Zebur dan, davud dan hatıraları...Ki bu dağlar Belki hirayı, nur dağını kıskandılar...
Bu gün kulaklarını kapa bu sağır çığlıklara...Gözlerindeki manzara senin manzaran...Kimse sevmez seni onun kadar;Kendine bir iyilik yap..
BıR ıÇ ÇEK ıÇıNE ...ALLAH DE...! RAHATLA... vesselam
m_safiturk
